Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Η συντροφία του προηγούμενου Σαββατοκύριακου...

Επείδη εκείνο που λατρεύω να κάνω στις διακοπές μου δεν είναι η ατελείωτη ηλιοθεραπεία αλλά η συντροφια ενός καλού βιβλίου πιστεύω πως αυτό που δίαβαζα το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν μια πάρα πολύ καλή επιλογή μου!! Εξάλλου η αξιότιμη συγγραφέας είναι Σερραία κι εκείνη...το ίδιο το βιβλίο αναφέρεται στις Σέρρες και σε γύρω περιοχές και το στόρυ του ήταν συναρπαστικό...


Χρύσα Δημουλίδου - Το φιλί του δράκου

Στις 13 Μαρτίου 1964 μια ετοιμόγεννη δεκαεξάχρονη κοπέλα φτάνει μόνη στο Νοσοκομείο Σερρών με αιμορραγία. Ξεψυχά, αφού πρώτα γεννά ένα κοριτσάκι. Τρεις μέρες μετά, το βρέφος εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Οι έρευνες της Χωροφυλακής παραμένουν άκαρπες και ο φάκελος της υπόθεσης μπαίνει στο Αρχείο.
Το Σεπτέμβριο του 1989 ένας περίεργος στραγγαλισμός μιας νεαρής καθηγήτριας συγκλονίζει τη Θεσσαλονίκη. Δύο μήνες αργότερα μια νεαρή μάνα βρίσκεται στραγγαλισμένη με τον ίδιο τρόπο. Ο αστυνόμος ΑΔ Στεργίου της Διεύθυνσης Ασφαλείας Θεσσαλονίκης παρατηρεί ότι τα δύο θύματα έχουν γεννηθεί στις 13 Μαρτίου του Δ64 στο Νοσοκομείο Σερρών. Οι εξελίξεις που ακολουθούν είναι αιφνιδιαστικές και απρόσμενες. Ο Στεργίου αντιλαμβάνεται ότι μόλις έχει μπει σ’ ένα σκοτεινό λαβύρινθο μιας περίεργης υπόθεσης που ο μίτος της ξεκινά είκοσι πέντε χρόνια πριν στις Σέρρες. Ποιος έκλεψε εκείνο το μωρό; Γιατί; Ποιος σκοτώνει τα κορίτσια που γεννήθηκαν την ίδια μέρα με αυτό; Τι παιχνίδι παίχτηκε και ποια συμφωνία με το θάνατο, που ξύπνησε ένα δολοφόνο είκοσι πέντε χρόνια αργότερα;

Το Φιλί του Δράκου είναι το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα της Χρύσας Δημουλίδου. Γεμάτο συναίσθημα, μυστήριο, δράση, αγωνία, κρατά τον αναγνώστη με κομμένη την ανάσα ως την τελευταία του σελίδα.


«Κάποιες φορές η κοινωνική κατακραυγή είναι ο μεγαλύτερος φονιάς και εκείνη πρέπει να καταδικάζεται και όχι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι είναι πιόνια ενός συστήματος που δεν έχει συναισθήματα πάρα μόνο νόμους που τιμωρούν. Και μετά είσαι σταμπαρισμένος εφ’ όρου ζωής. Οι άνθρωποι ξεχνούν το καλό συχνά, όμως το κακό δεν το ξεχνούν ποτέ. Κατά βάθος χαίρονται να σου το θυμίζουν, να σε ισοπεδώνουν, να σε βλέπουν να καταρρέεις. Ποια χαιρέκακα ένστικτα οδηγούν αυτή τη συμπεριφορά τους; Η αμάθεια; Η έλλειψη παιδείας, οι αστικές αντιλήψεις, η νοοτροπία, η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή το γεγονός ότι μέσα από τα λάθη και τα πάθη του άλλου λυτρώνονται οι ίδιοι από τα δικά τους;»

Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα...κι αυτό και άλλα βιβλία της ίδιας!!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © Res Nullius
Blogger Theme by BloggerThemes | Theme designed by Jakothan Sponsored by Internet Entrepreneur