Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Πως το λένε....

Αυτό που έχεις κάτι που σε βαραίνει...αλλά δεν ξέρεις τι!!
Αυτό που ξυπνάς το πρωί χωρίς να έχεις όρεξη να κάνεις το οτιδήποτε...
Αυτό που την μια γελάς και την άλλη χάνεσαι...




Που είσαι με πολύ κόσμο γύρω σου και πνίγεσαι...αλλά κι αυτό που το να είσαι μόνος δεν το αντέχεις!!



Ε,αυτό...αυτό με ακολουθεί σήμερα...και παλεύω να ξορκίσω το κακό!!
Σαν γνήσιο υδροχοάκι που είμαι λοιπόν μετά από τόσες μέρες μέσα στο τραλαλίμ και το τραλαλόμ δεν την άντεξα τόση χαρά και σήμερα είμαι down...θα μου περάσει λέω και δεν ανησυχώ...εξάλλου έχω δίπλα μου άτομα που δεν μου επιτρέπουν να βυθίζομαι στην εν δυνάμει μελαγχολία μου...πάντα έχουν την πρόθεση να με σώσουν γιατί δεν αντέχουν να με βλέπουν μαραζωμένη...

Αν και μερικές φορές μου αρέσει να πέφτω και να ακούω καταθλιπτικά τραγουδάκια...πράγμα για το οποίο έχω κατηγορηθεί και ως μαζοχίστρια :p...αυτή τη στιγμή δεν το αντέχω καθόλου και δεν το επιζητώ...θέλω απλά να γελάσω με την ψυχή μου...όπως χθες...όπως προχθές...
Στο καλό σου ανόητη διάθεση...δεν θα σου κάνω άλλο την χάρη...φτάνει τόσο νταούνιασμα!!

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν μ'ένα απλό χαμόγελο... :-)

*finger crossed* Eλπίζω να πιάσει!!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © Res Nullius
Blogger Theme by BloggerThemes | Theme designed by Jakothan Sponsored by Internet Entrepreneur