tag:blogger.com,1999:blog-46445534856941545532024-03-05T16:15:27.201+02:00Res NulliusΣκέψεις καθημερινής τρέλαςAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.comBlogger62125tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-52655562923852266612013-11-23T02:14:00.000+02:002013-11-23T02:19:01.218+02:00Ελεύθερη "σχέση" a.k.a Open relationshit<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3>
Εναλλακτικός τίτλος : Eλέυθερη <strike>σχέση</strike></h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilGzU_41jqgcYOvZt7HhlzopyCJE8r-po7ZXTNoEfuTyEV5PrHPXbbjrzWz713lijir9TQhL1T19NYKYScCmPi1iAg2IbYwKgIpmZDjnI5-9EgbCHMEXH-eBATj7Suf4jNVJFC3LgP/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="115" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilGzU_41jqgcYOvZt7HhlzopyCJE8r-po7ZXTNoEfuTyEV5PrHPXbbjrzWz713lijir9TQhL1T19NYKYScCmPi1iAg2IbYwKgIpmZDjnI5-9EgbCHMEXH-eBATj7Suf4jNVJFC3LgP/s320/images.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<strike><br /></strike></div>
<div>
Η υπέρμετρη ανάγκη μας να βάζουμε ταμπελίτσες στα πάντα μας οδήγησε σ'ένα ακόμα είδος "σχέσων" που υπήρχε,υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει στον αιώνα των αιώνων amen. Σε μια σχέση ναι, μπορείς να είσαι όσο ελεύθερος θέλεις αρκεί να υπάρχει συνεννόηση και κατανόηση από το έτερον ήμισυ, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ να αποκαλούνται σχέσεις οι ερωτικές περιπέτειες τύπου "friends with benefits", "sex buddies" και τα "5 hundred night-stands". Είτε βρίσκεσαι σε σχέση είτε όχι, τις ενδιάμεσες καταστάσεις σχέσων μόνο και μόνο για να απενοχοποιήσουμε το γεγονός ότι είμαστε απελπισμένοι και θα δεχόμασταν να κάνουμε σχέση ακόμα και με τον κρεωπόλη της γειτονιάς επειδή μας έπιασε το χέρι την ώρα που μας έδινε τα ρέστα, δε τις μπορώ.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"Α, εγώ και η Αφροξυλάνθη έχουμε σχέση", μου λέει ο άλλος "ελεύθερη σχέση βέβαια, αλλά είμαστε πιο παντρεμένοι κι από τους παντρεμένους, απλά μπορούμε να 'βρισκόμαστε'(κάνουμε σεξ εννοεί αλλά δε το λέει γιατί είναι ταμπού o_O) και με άλλους. Ξέρεις μωρέ open relationship κι έτσι φάση" .</div>
<div>
Να σου πω εγώ τι έχεις Μήτσο μου να μην κουράζεσαι, open relationshit το λέμε στο χωριό μου ή αλλιώς "εγώ και η φίλη μου η Αφροξυλάνθη 'βρισκόμαστε' ενίοτε και ανάσκελα στο κρεβάτι". Βρε μανία να προσπαθεί ο κοσμάκης να ωραιοποιεί καταστάσεις που καταβάθος δεν τον ικανοποιούν! Αν δεν σου αρέσει αυτό που έχεις σήκω και φύγε, βρες κάποια που θα σου προσφέρει αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι, αλλά μη μου το παίζεις σχεσάκιας με τέτοιου είδους βλακείες. Αυτό που έχεις γλυκιέ μου δεν είναι σχέση έτσι όπως την ονειρεύεσαι εσύ, είναι απλά δικαιολογία για να ανήκεις στο γκρουπάκι.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Eγώ ξέρω όταν θες να είσαι με κάποιον κρεμάς την ταμπελίτσα <u>"ΣΧΕΣΗ"</u> έξω από την πόρτα και τελείωσε. Αν πάλι θες απλά να περνάς καλά αφήνεις την πόρτα αταμπέλωτη και κάνεις ότι γουσταρίζεις, όποτε το γουσταρίζεις και κυρίως με όποιον γουσταρίζεις. Δεν λογοδοτείς σε κανέναν και για τίποτε. So simple!</div>
<div>
Δεν είναι οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων δύσκολες...εμείς περιπλέκουμε πολύ τα πράγματα γιατί δεν ξέρουμε τι θέλουμε.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
p.s. : Ναι στην ελευθερία μέσα σε μια σχέση. Όχι στην ελεύθερη σχέση έτσι όπως προσπαθούν να μας την πλασάρουν.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMQ36VHCKWGJ0uGTGgBGaIvgofyH-pcLDywVUhtbxyPb-z_2slU1InIZaY4U-CZ8XMx51YQDXFS9h_uFobuL-hud7GjNo3RRxUz1dwZz-K9bcbWZcqkwH5GOXKxZswrBjn7AX-FSGm/s1600/open-relationship-240.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMQ36VHCKWGJ0uGTGgBGaIvgofyH-pcLDywVUhtbxyPb-z_2slU1InIZaY4U-CZ8XMx51YQDXFS9h_uFobuL-hud7GjNo3RRxUz1dwZz-K9bcbWZcqkwH5GOXKxZswrBjn7AX-FSGm/s1600/open-relationship-240.jpg" /></a></div>
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-50464993762754601992013-07-11T21:31:00.003+03:002013-07-11T21:31:50.300+03:00Εσύ τι τύπος είσαι; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τις προάλες καθόμανε μ'έναν φίλο και αναρωτιόμασταν πόσο χαζοί (το λέω ευγενικά) είναι οι άντρες και πόσο ηλίθιες (ξανά ευγένεια) μπορεί να είναι οι γυναίκες. Κι όμως ο καθένας βρίσκει το ταίρι του, γιατί όπως λέει και η σοφή παροιμία τα τυφλά πουλιά ο θεός τα κάνει φωλιά.(Εμείς είπαμε, τα μάτια μας είναι γερακίσια!) Σ΄αυτό το ποστ,λοιπόν, θα ασχοληθούμε με 3-4 κατηγορίες ανδρών και γυναικών και το πως να τους πλησιάσετε ή να τους αποφύγετε.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://puzzles-games.eu/data/media/3/Toy-Story-3-Barbie-and-Ken.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://puzzles-games.eu/data/media/3/Toy-Story-3-Barbie-and-Ken.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
1) Γυναίκα Barbie - Άντρας Ken<br />
<br />
Ναι, καλά καταλάβατε μιλάμε για την κατηγορία από κορμί κορμάρα αλλά από μυαλό κουκούτσι τεραστίων διαστάσεων. Η γυναίκα Barbie είναι η θεάρα, που το ξέρει ότι είναι όμορφη και κάνει τα πάντα για να μην χάσει την λάμψη που την διακατέχει. Ντύνεται, στολίζεται, μακιγιαρίζεται αλλά το μυαλό το αφήνει στο κομοδίνο όταν βγαίνει έξω μάλλον γιατί της βαραίνει το κεφάλι ξερω γω. Και είναι και θα το παίξει παραπάνω χαζή γιατί πουλάει τελευταία η χαζομάρα και έγιναν όλες "Μενεγάκη" μη χέσω. Δε φλερτάρει ποτέ γιατί βρίσκει όλους τους γκόμενους πέφτουλες και απίστευτα βαρετούς αλλά παραμένει κολλημένη με το τεκνό που την έφτυσε για μια άλλη Bibi-bo. Σπάνια αυτές οι γυναίκες να τα βρουν μ'έναν άντρα Ken γιατί θα μαλώνουν για το ποιός θα κάθεται περισσότερη ώρα μπροστά στον καθρέφτη και θα φτιασιδώνεται. Συνήθως και δυστυχώς έχω να συμπληρώσω, αυτές οι γυναίκες αν και όμορφες εξωτερικά κουβαλάν πολλά κόμπλεξ και πολλές ανασφάλειες μέσα στην γκλάβα τους και καταλήγουν να είναι δίπλα σε άντρες που ούτε όμορφοι είναι, ούτε έξυπνοι, ούτε αξιόλογοι γενικώς. Αυτή την γυναίκα προς θεού μην της ανοίξεις κουβέντα για θέματα πολιτικά-κοινωνικά και βαθυστόχαστα θα ρίξει ένα μπλιάχ και θα γυρίσει πλάτη. Αν είσαι νοήμων άντρας απλά θαύμασε την από μακριά γιατί αν ανοίξει το στόμα της θα σου ΄ρθουν απανωτά εγκεφαλικά.<br />
Τώρα ο άντρας Ken είναι ο κλασικός μετροσέξουαλ που λέμε και στα ελληνικά. Αποτρίχωση παντού,κορμί σχεδόν πάντα τούμπανο, κρέμες, προϊόντα hair styling, παντελονάκια-πουκαμισάκια σινιέ και παπουτσάκι τελευταία λέξη της μόδας πάντα. Πετάμε κι ένα ζακετόνι το κατακαλόκαιρο όταν βραδιάζει έτσι για να νιώσουμε πως είμαστε σε νησί ακόμα κι αν ετοιμαζεται να βγει στα Γκράβαρα. Το μυαλό κι αυτός στο κομοδίνο αλλά χαζός δεν το παίζει με την καμμία. Πιστεύει μάλιστα ότι εκτός από πανεμορφότατος (γι αυτούς υπάρχει αυτή η λέξη) είναι και Albert Einstein και δε θα διστάσει ούτε στιγμή να μιλήσει για σοβαρά θέματα, εννοείται ότι λέει αρλούμπες αλλά τα κοριτσάκια και μόνο στην θέα του θεού δεν δίνουν και πολύ σημασία στο τι βγαίνει από το καλοσχηματισμένο στοματάκι του. Eννοείται ότι δεν την πέφτει σε καμμία απλά κοιτάει με εκείνο το θολό παύλα αινιγματικό βλέμμα όλη την βραδιά μέχρι να πέσει το κοριτσάκι σαν παραγινωμένο συκαλάκι. Εννοείται ότι η γυναίκα που θα έχει δίπλα του θα είναι ευπαρουσίαστη αλλά όχι ομορφότερη από κείνον μη τους κλέψει κ την δόξα!! Aν είσαι γυναίκα με IQ στον μέσο όρο ή και παραπάνω φύγε μακριά απ'αυτόν τον άντρα δε θα βρεις τίποτα το ενδιαφέρον σ'αυτά που έχει να σου πει. Αν είσαι δεκαπεντάχρονο κάτσε καλά θα περάσεις, άσε που θα βγαίνετε και γαμώ τις φωτόζ για instagram και fb!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://badatsports.com/blog/wp-content/uploads/2012/08/Marina-Abramovic-Rest-Ene-006.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="http://badatsports.com/blog/wp-content/uploads/2012/08/Marina-Abramovic-Rest-Ene-006.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
2) Γυναίκα κουλτουριάρα - Άντρας διανοούμενος<br />
<br />
Αυτούς θα τους περιγράψω σαν ένα γιατί είτε γυναίκα είτε άντρας αυτής της κατηγορία την ίδια συμπεριφορά παρατηρώ και στους 2. Δεν ακούν σε καμμία περίπτωση Παντελίδη-Πάολα (καταρχήν ποιοί είναι αυτοί δεν γνωρίζω και βγάζω και σπυριά μόνο στο άκουσμα αυτών των ονομάτων) αλλά μετά από 3 καράφες ρακόμελα το κουνάνε το κορμάκι στο θεικό σόνγκι "όσο δέρμα κι αν πετάξεις φίδι είσαι δε θ'αλλάξεις". Διαβάζουν μόνο κλασική λογοτεχνία, ξένη ή ελληνική δε μας ενδιαφέρει. απλά μαθαίνουν απ'έξω 2-3 quotes από κάθε βιβλίο και τα πετάν με την πρώτη ευκαιρία. Ταινίες : Ακίρα Κουροσάβα, Κισλόφσκι και άνω, δε το συζητώ!! Απαγορεύεται το Hollywood και επιτρέπεται ο ανεξάρτητος κινηματογράφος. Έχουν άποψη για τα πάντα και όταν λέμε για τα πάντα εννοούμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ!! Ψάχνονται νυχθημερόν πάνω σε διάφορα θέματα και κυρίως σε όσα είναι επίκαιρα για να μπορούν να συμμετέχουν σε όλες τις συζητήσεις μιας και είναι δεινοί φανφαρολόγοι όλοι τους. Το ντύσιμο είναι συνήθως σοφιστικέ για να συνάδει με τον μυαλό. Δεν αφήνουν θέατρο, γκαλερί, μουσείο και γενικά οποιαδήποτε ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική εκδήλωση χωρίς να την τιμήσουν με την παρουσία τους. Φυσικά και δεν είναι ταπεινοί άνθρωποι, την γνώση και την ξερολίαση τους θα σου την τρίψουν στην μούρη και θα σε πουν και βλαχάρα αν τολμήσεις να δηλώσεις άγνοια πάνω σε κάποιο θέμα αλλά εγώ αυτά τα τυπάκια τα λατρεύω γιατί κάτι μαθαίνω διάολε απ'αυτές τις σκύλες της διανόησης. Παρόλαυτα μη απογοητευτείς αν είσαι άντρας ή γυναίκα που δεν έχει καμμία ιδέα απ ΄όλα τα παραπάνω....έχεις πολλές ελπίδες να βρεθείς στο πλευρό μιας κουλτουριάρας γυναίκας αν είσαι ένας ταπεινός μαραγκός ή στο πλευρό ενός διαννοούμενου άντρα ακόμα κι αν είσαι μια απλή κομμωτριούλα...( Ναι! Αυτό το θεματάκι δε θα το σχολιάσω περαιτέρω γιατί θλίβομαι και πάλι, αλλά το έχω δεί να συμβαίνει πάμπολλες φορές στο παρελθόν και η απορία πάντα παραμένει η ίδια...Πως στον διάτανο συνεννοείστε ρε παιδιά;;Τι συζητάτε δηλαδή μέσα στο σπίτι;;Τέσπα αλλουνού παπά ευαγγέλιο κ αυτό!)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://uptownmagazine.com/files/2011/11/uptown_independent-couple.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="http://uptownmagazine.com/files/2011/11/uptown_independent-couple.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
3) Γυναίκα independent - Άντρας "ο σφυρίζων αδιάφορα"<br />
<br />
H ανεξάρτητη γυναίκα είναι η φάση Viva la Revolución! Έχει τα λεφτά της, έχει την δουλειά της (λέμε τώρα) και επειδή έχει φάει πολλές κατραπακιές στην ζωή της από άντρες διατυμπανίζει σε όλους "περνώ και μόνη μου καλά τα καταφέρνω μια χαρά", "τι να τους κάνεις τους άντρες αφού οι κουρτίνες έχουν σύστημα και κατεβαίνουν εύκολα πλέον", "εντάξει μωρέ να έτσι να περνάμε καλά,σιγά μην κάνω και σχέση μαζί του" και διάφορα άλλα τέτοια. Ποιόν προσπαθούν να πείσουν περισσότερο, τον ευατό τους ή τους γύρω τους , αυτό αλήθεια δε το έχω καταλάβει ακόμα! Αυτήν άστην μη την πλησιάσεις αν είσαι άντρας θα σε πλησιάσει από μόνη της αν της αρέσεις, είπαμε είναι ανεξάρτητη και δεν την νοιάζει ποιός θα κάνει το πρώτο βήμα. Αν δεν της αρέσεις δεν έχεις καμμία τύχη μαζί της φιλαράκι και συγγνώμη που θα στο πω αλλά δεν ενδιαφέρεται! Btw όσο κι αν θέλει να το αποφύγει στο τέλος την πατάει με τον πιο ακατάλληλο άνθρωπο για σύντροφο...<br />
Ο σφυρίζων αδιάφορα είναι ο άντρας ο, ας πούμε, μπρουτάλ. Έχει κι αυτός τα λεφτά του και την δουλειά του (λέμε τώρα και πάλι!) και ενιότε και κάποια χόμπυ για να περνάει την ώρα του. Δεν κυνηγάει ποτέ γυναίκες γιατί βγήκε για ένα ποτό-καφέ με τα φιλαράκια του να αράξει δε θα τρέχει πίσω από την κάθε ξεβράκωτη τώρα (το ματάκι όμως το βλέπεις καρφωμένο πάνω στις ελαφρως ντυμένες κοπελίτσες κάθε φορά που περνάν) . Δεν τους ενδιαφέρουν οι σχέσεις και οι αγαπούλες σε καμμία περίπτωση, αλλά έχουνε 2-3 γυναίκες στο stand-by να περνάν τα βράδια τους ευχάριστα όταν οι κολλητοί είναι busy!! Δεν μιλάν πολύ, βασικά δεν μιλάν σχεδόν καθόλου όταν είναι με γυναίκες γιατί ξέρεις μωρέ τώρα τι λέει το λαϊκό άσμα...αφήνουν ένα μυστήριο απλά να αιωρείται στην ατμόσφαιρα και σκάει η άλλη από απέναντι να μαντέψει τι να σκέφτεται άραγε τόση ώρα! Αυτοί μη τους κοιτάτε έτσι που είναι τώρα μαλακούληδες, κατά βάθος είναι καλά παιδιά και μάλλον πληγωμένα από κάποια προηγούμενη μέγαιρα που τόλμησαν να ερωτευτούν και τους παράτησε σύξυλους. Συμβουλή μου : μην ερωτευτείτε ποτέ αυτόν τον τύπο, θέλει πολύ υπομονή η κατάσταση και στην τελική δε θα καταφέρετε και τίποτα γιατί ο τυπάς θέλει απλά να περνάει καλά. Είσαι στο ίδιο μήκος κύματος; Καλώς! Αν όχι, απλά απομακρύνσου πριν την πατήσεις...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-yShbqBEeUwg/T5yrGxmDGqI/AAAAAAAAIKQ/Q5AwyfPgdx8/s400/desperate-woman+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="195" src="http://1.bp.blogspot.com/-yShbqBEeUwg/T5yrGxmDGqI/AAAAAAAAIKQ/Q5AwyfPgdx8/s320/desperate-woman+%25282%2529.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
4) Γυναίκα desperate - Αντρας σχεσάκιας<br />
<br />
Εδώ μιλάμε για την τριαντάρα γυναίκα που βλέπει φίλους και γνωστούς να αρραβωνίζονται-παντρεύονται-κάνουν παιδιά και η ίδια δεν έχει βρεί ακόμα τον "ιδανικό" σύντροφο να περάσει κι αυτή μια βέρα να ησυχάσει και η μάνα που ο μόνος της καημός είναι να την δεί νυφούλα. Βλέπει παντού υποψήφιους γαμπρούς και σ'αυτή την ηλικία που φτάσαμε τον θέλουμε και καλό πακέτο τον άντρα μην πάρουμε γουρούνι στο σακί! Φυσικά συνήθως αυτές οι γυναίκες από μικρές desperate ήταν ακόμα και στις σχέσεις των 2-3 μηνών έβλεπαν νυφικά και μπουμπουνιέρες να τους περιτριγυρίζουν. Οπότε φίλε μου την πάτησες αν την γνωρίσεις αυτή την γυναίκα ή που θα φύγεις μακριά της στο πρώτο 15νθήμερο ή που θα σου μπαστακωθεί μια για πάντα στο σβέρκο. Καλή τύχη!<br />
Ο σχεσάκιας από την άλλη ώντας άντρας δεν ενδιαφέρεται τόσο για τον γάμο αλλά σχέση θα κάνει ακόμα και για μια βδομάδα με την πρώτη που θα βρεί μπροστά του γιατί έτσι έχει μάθει να ζεί όλα αυτά τα χρόνια και δεν μπορεί να μείνει μόνος ούτε μέρα. Θα ερωτευτεί κιόλας, παράφορα μη σου πω, αλλά θα του περάσει γρήγορα μέχρι να βρεθεί η επόμενη διαθέσιμη για σχέση. Είναι συνήθως απ΄αυτούς που μπερδεύουν τον ενθουσιασμό με τον έρωτα οπότε καλύτερα να φυλάς τα ρούχα σου για να τα έχεις όλα, μην ενθουσιάζεσαι κοπελίτσα μου με τον ξαφνικό και έντονο ενδιαφέρον του κάτσε και μελέτησε τον πρώτα πριν τον ερωτευτείς κι εσύ παράφορα μέσα στην πρώτη βδομάδα.<br />
<br />
Εδώ που τα λέμε το γενικό μου συμπέρασμα είναι πως όσο πιο έξυπνος είναι ένας άνθρωπος τόσο πιο δύσκολο είναι να βρει έναν άνθρωπο να τον καταλαβαίνει και να μπορεί να συνεννοηθεί μαζί του.<br />
Ενώ αν είσαι έστω και λίγο ελαφροϊσκιωτος το βρίσκεις το ταιράκι σου, δεν χάνεσαι! :p<br />
<br />
p.s. : Για μένα μη ρωτάτε που ανήκω, αποτελώ κατηγορία από μόνη μου! Θα ήθελα να είμαι μια γυναίκα Barbie, νομίζω ότι είμαι κουλτουριάρα αλλά απέχω πολύ ακόμα, τείνω προς την ανεξάρτητη με κάποιες παραλλαγές, και σε καμμιά μα καμμία περίπτωση δεν είμαι απελπισμένη. Πως την λες λοιπόν αυτή την κατηγορία γυναίκας;;<br />
<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-44751068852978036032013-06-20T19:47:00.001+03:002013-06-21T21:39:09.054+03:00Τα ζευγάρια "κλώνοι" a.k.a "Το αυγό και το μπέϊκον" <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://thebertshow.com/live/wp-content/uploads/2012/10/egg-and-bacon.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://thebertshow.com/live/wp-content/uploads/2012/10/egg-and-bacon.jpeg" /></a></div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Πολύ τα χαίρομαι τα αγαπημένα ζευγαράκια που περπατάν χέρι-χέρι στο δρόμο και μιλάνε και γελάνε και πειράζονται και φιλιούνται συνέχεια (Ναι και καλά με πιστέψατε τώρα!).<br />
Όχι ρε συ αλήθεια, δεν με ενοχλούν καθόλου τα ζευγάρια τα κανονικά, που ο καθένας έχει τον χαρακτήρα του και την προσωπικότητα του και αγαπιούνται παρά τις μικρές τους διαφωνίες.Εκείνο που με εκνευρίζει απίστευτα και το βρίσκω τελείως τραγικό είναι τα ζευγαρια "κλώνοι".<br />
<br />
Τα ζευγάρια "κλώνοι¨ είναι μια κατηγορία από μόνοι τους και δεν έχει να κάνει με ανθρώπους που βρήκαν το άλλο τους μισό και ταιριάζουν στα πάντα. Έχει να κάνει με ένα άβουλο ον που συμβιβάστηκε για να μην χάσει το κελεπούρι κι αυτό το ον (δυστυχώς) είναι συνήθως μια γυναίκα που γίνεται κλώνος του εκάστοτε ανδρός. Ας μιλήσουμε με παραδείγματα λοιπόν για να καταλάβουμε περι τίνος πρόκειται :<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Όχι όλες αλλά οι περισσότερες γυναίκες (κι ευτυχώς δεν είναι φίλες μου! ;-) ) τείνουν σιγά σιγά να χάνουν τον εαυτό τους και τα πιστεύω τους για χάρη του έρωτα. Τι εννοώ! Το γκομενάκι έχει μια Α άποψη πάνω σε ένα θέμα και η κοπελίτσα έχει μια Β άποψη πάνω στο ίδιο θέμα, καταλήγει όμως να συμφωνεί και να ενστερνίζεται την άποψη του ανδρός προκειμένου να αρέσει. Dude! Που ζούμε;<br />
<br /></div>
<div>
Δηλαδή αν εσένα σε τρελαίνουν οι μπάμιες και μπορείς να τις τρως καθημερινά θα σταματήσεις να αγαπάς τις μπάμπιες επειδή το αγόρι και μόνο στο άκουσμα αυτού του λαχανικού βγάζει φλύκταινες;; </div>
<div>
Ἠ αν εσύ αγαπάς τα σκυλιά ας πούμε και σιχαίνεσαι τις γάτες, όμως ο καλός σου είναι γατόφιλος και με το που σου φέρνει το γατί μέσα στο σπίτι, ακόμα κι αν είναι σαν εκείνα τα γατιά που έχουνε το μέσα έξω (ναι εκείνα τα άτριχα εντελώς,του σατανά το κατοικίδιο ένα πράμα) εσύ δεν έχεις να κάνεις κι αλλιώς από το να το αγαπήσεις για να σε αγαπήσει κι εκείνος επειδή αγαπάς κάτι που αγαπάει κι αυτός. (WTF?)</div>
<div>
Και τώρα σου μιλάω για ψιλοπράγματα να μην αρχίσω τα σοβαρότερα θέματα που μπορεί να προκύψουν αργότερα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Θες εσύ ας πούμε να αραδιάσεις καμμιά δεκαριά κουτσούβελα και να το παίξεις χαρωπή νοικοκυρά στην ζωή σου, έρχεται όμως αυτός, ο ένας και μοναδικός και σου πετάει την θεϊκή ατάκα "Α!Εγώ δε θέλω να κάνω παιδιά" και αρχίζει να σου απαριθμεί τις χίλιες δυό δικαιολογίες και απόψεις του περί του θέματος....Χμμμμ και τι κάνεις εσύ τότε αγαπητή μου; Να σου πω εγώ τι κάνεις! Διατυμπανίζεις σε φίλους και γνωστούς πως τελικά δε θέλεις να γίνεις μάνα και "δεν είμαστε όλοι πλασμένοι για να γίνουμε γονείς" και "α, εγώ και ο Μπάμπης μου περνάμε υπέροχα οι δυό μας και δεν χρειαζόμαστε παιδιά έτσι κι αλλιώς" ......Τι λες βρε ξώφτερνο που μέχρι χτες έβλεπες παιδάκια στο δρόμο και σου έτρεχαν τα σάλια!! Που αναρωτιόσουν κάθε τρείς και λίγο σαν άλλη Δήμητρα Παπαδοπούλου "Εγώ πότε θα γίνω επιτέλους μάνα;;" κι άλλες τέτοιες σαχλαμαρίτσες!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Και τι γίνεται στο δια ταύτα; Η κοπελίτσα παντρεύεται τον Μπάμπη τον θεό, δεν μαγειρεύει ποτέ της μπάμιες αλλά πηγαίνει κρυφά και τρώει στην μάνα της, βρίζει το γατί όταν λείπει ο Μπάμπης από το σπίτι και φυσικά φτάνει τα 40 και παραμένει άτεκνη. Ώσπου μια ωραία πρωΐα ξυπνάει η κιουρία πλέον και συνειδητοποιεί ότι ζει την ζωή του Μπάμπη και όχι την δική της. ΧΑ!<br />
Στο μεταξύ ο Μπάμπης που ξύπνησε κι εκείνος ξαφνικά, παθαίνει την κρισάρα της μέσης ηλικίας και γκαστρώνει το 25χρονο γκομενάκι του πάνω σ'ένα στιγμιαίο λάθος. Οπότε παρατάει την γυναίκα του,παντρεύεται το γκομενάκι και γίνεται ο καλύτερος πατέρας του κόσμου!<br />
<br />
Έτσι είναι κουκλίτσα μου, όταν δεν έχεις δική σου άποψη και γνώμη κι όταν δεν στηρίζεις τα θέλω σου θα πέσουν να σε πλακώσουν.( Κι αυτό ισχύει και για τους άντρες κλώνους, να μη τα βάζω μόνο με το φύλο μου, γιατί έχω δεί και "άντρες" να συμβιβάζονται για να μη χάσουν την θεά.) Οπότε κάπου εκεί θα παραμονεύω εγώ για να πετάξω την ατακάρα "Στα 'λεγα εγώ". Πίσσα και πούπουλα λοιπόν στους ανθρώπους που χάνουν το εγώ τους για να μη χάσουν το "άλλο τους μισό".<br />
<br />
Τώρα θα μου πεις με αυτά τα μυαλά που κουβαλάς και με τις απόψεις που έχεις δεν είναι να απορεί κανείς που δεν έχεις καν σχέση ή όπως θα έλεγε και η μάνα μου "εσένα να δούμε αν θα βρεθεί κανένας να σε αντέξει" όμως εγώ θα απαντήσω αλλά θα απαντήσω ετεροχρονισμένα όπως θα έλεγε και η "γλυκιά" μου Άσπα Τσίνα....Προτιμώ να είμαι μόνη μου και μοναδική παρά κλώνος του εκάστοτε Μπάμπη και δυστυχισμένη. Θα μπορούσα να πω κι άλλα τέτοια αλλά το θέμα μου δεν είναι "το Τιάκι και οι σχέσεις" αλλά "τα ζευγάρια κλώνοι" οπότε κάπου εδώ σταματώ (το κράξιμο).</div>
<div>
<br /></div>
<div>
p.s. : Τα ζευγάρια κλώνοι είναι σαν το αυγό με το μπεϊκο, το αυγό απλά υπάρχει για να συνοδεύει,για να γεμίζει το πιάτο ρε παιδί....όλη τη δουλειά την κάνει το μπέϊκον! ;-)<br />
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-67872296658194846602013-05-11T21:37:00.003+03:002013-05-11T21:37:53.756+03:00Ένα αόρατο πέπλο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: #f9f9f9; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i>Φοράς το πέπλο σου και βγαίνεις έξω.</i></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: #f9f9f9; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i> Όλοι σε ξέρουν μα κανείς δε θα σε μάθει.</i></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i>Τριγύρω σου έχεις πάντα πολλούς ανθρώπους,</i></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i> μα είσαι μόνος σου μες το μυαλό σου.</i></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i>Ψάχνεις την λύση σε ερωτήματα που δεν έχουν απαντήσεις,</i></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i> </i></span></span><i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">κρυφά νοήματα σε λόγια ξεκάθαρα.</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">Νομίζεις πως περνάς απαρατήρητος, μα μάθε τούτο, </i></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">από εμένανε δε θα κρυφτείς ποτέ...</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">Οι άνθρωποι που σου μοιάζουνε μπορούν να καταλάβουν,</i></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i> μα είναι λίγοι, πολύ λίγοι</i></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i>γι' αυτό και κράτα τους μη φύγουν μακριά σου.</i></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i>Θα είναι εκεί όταν τους χρειαστείς.</i></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i>Μπορείς να φύγεις, να χαθείς..</i></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i> μα όταν θα ξανάρθεις, εκείνοι θα είναι εκεί.</i></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i>Μπορούν να καταλάβουν, </i></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; text-align: center; white-space: pre-wrap;">αρκεί να τους αφήσεις να σε πλησιάσουν...</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; text-align: center; white-space: pre-wrap;"><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; text-align: center; white-space: pre-wrap;"><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; text-align: center; white-space: pre-wrap;">Σ'εκείνους το πέπλο σου είναι αόρατο, </i><i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; text-align: center; white-space: pre-wrap;">μη φοβηθείς!</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; text-align: center; white-space: pre-wrap;">Είναι που κι εσύ τους βλέπεις ξεκάθαρα με τα δικά σου μάτια.</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; text-align: center; white-space: pre-wrap;">Σου μοιάζουν τόσο που νομίζεις πως κοιτάζεις σε καθρέφτη, </i></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; text-align: center; white-space: pre-wrap;">έναν καθρέφτη που δεν αφήνει το πέπλο σου να φανεί...</i></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i><br /></i></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i><br /></i></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<i style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><br /></i></div>
<br />
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><i><br /></i></span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-7209245767473891642013-03-15T02:31:00.003+02:002013-03-15T02:31:48.295+02:00Mια γλυκιά "Kalinifta"...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/ABZNvWNxbJg?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
Αγαπημένο Κατωιταλιάνικο τραγούδι, αγαπημένη διάλεκτος...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Kalì Nitta Καληνύχτα<br />
<br />
T’en glicea, tu si nitta, t’en orria Τι γλυκιά που ‘ναι η νύχτα, τι ωραία <br />
ivò e plonno pensèonta issesena εγώ κοιμάμαι σκεφτόμενος εσένα<br />
ce ampì isi fenèstrasu, agàpimu, και πίσω απ’ το παράθυρό σου, αγάπη μου,<br />
attì cardìamu s’afinno ti pena. σ’αφήνω της καρδιάς μου τον πόνο.<br />
<br />
Ivò e plonno pensèonta issesena Εγώ κοιμάμαι σκεφτόμενος εσένα<br />
ce ja’sena ti zzichimmu agapò. γιατί εσένα ψυχή μου αγαπώ.<br />
Ma ipù pao, ipù sirno, ipù steo, Μα όπου πάω, όπου βρεθώ κι όπου σταθώ,<br />
isì cardìamu panta sena vastò. στην καρδιά μου πάντα εσένα κρατώ.<br />
<br />
Ce ‘su mai m’agàpise, òrriamu, Ποτέ σου δε μ’αγάπησες, ωραία μου,<br />
e ssu pònise mai azzè mena. δεν πόνεσες ποτέ σου για μένα.<br />
Citt’achìlisu en ànizze mai Κι αυτά τα χείλη δεν άνοιξαν ποτέ<br />
na mu pi oli agapi issemèna. να μου πουν λόγια αγάπης<br />
<br />
Citt’ammài azzè mago gliceo Αυτό το μάτι το γλυκό, το μαγικό<br />
e canoni mai ‘mena attechò, δεν κοίταξε ποτέ εμένα το φτωχό,<br />
ma ipù pao, ipù sirno, ipù steo, μα όπου πάω, όπου βρεθώ κι όπου σταθώ,<br />
isì cardìamu panta sena vastò. στην καρδιά μου πάντα εσένα κρατώ.<br />
<br />
Calì nitta s’afinno ce pao Καληνύχτα, σ’αφήνω και πάω<br />
isù blonni ivò pao pricò. κοιμήσου εσύ, εγώ φεύγω πικραμένος.<br />
Ma ipù pao, ipù sirno, ipù steo, Μα όπου πάω, όπου σταθώ κι όπου βρεθώ,<br />
isì cardìamu panta sena vastò στην καρδιά μου πάντα εσένα κρατώ.<br />
<br />
Larilò la rilò la lèro, Λαριλό, λαριλό, λαλέρο...<br />
larilò la rilò la là…<br />
Larilò larilò la lèro,<br />
larilò larilò la là.<br />
<br />
<br />
<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-39075593100419042182012-08-29T04:14:00.001+03:002012-08-29T04:14:35.601+03:00And so the story ends...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<h4 style="text-align: left;">
Για να μην χαθούμε η ιστορία ξεκινάει με τα εξής posts :<br />1) <a href="http://m3m3nt0.blogspot.gr/2012/02/blog-post.html" target="_blank">Ο άνθρωπος σου...</a>2) <a href="http://m3m3nt0.blogspot.gr/2012/03/blog-post.html" target="_blank">Η κατάλληλη στιγμή...</a>3) <a href="http://m3m3nt0.blogspot.gr/2012/03/blog-post_05.html" target="_blank">Οταν έρχεται η ώρα του αποχωρισμού...</a> </h4>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US">M</span>πήκε
μέσα στο σπίτι σε έξαλλη κατάσταση και πέταξε βαλίτσα και κλειδιά στο πάτωμα.
Ακόμα δεν μπορούσε να πιστέψει το σκηνικό που έζησε πριν λίγες ώρες στο
αεροδρόμιο. Σίγουρα τα έζησε όλα αυτά ή μήπως τα ονειρεύτηκε; Κι όμως τα
έζησε,ακόμα μπορεί να νιώσει το φιλί του αν κλείσει τα μάτια της και το σκεφτεί....</div>
<div class="MsoNormal">
Κι εδώ ξεκινάν τα άπειρα ερωτηματικά και οι χιλιάδες απορίες
που είναι αναπόφευκτο να μην γεννηθούν στο μυαλό μιας γυναίκας. «Γιατί την
φίλησε; Τι να σημαίνει τώρα αυτό; Και γιατί περίμενε μέχρι τελευταία στιγμή για
να κάνει αυτή την κίνηση; Μήπως τελικά είχε κι εκείνος τα ίδια αισθήματα με ‘κείνη;
Κι αν ναι,γιατί δεν της ζήτησε να μείνει; Γιατί δεν είπε έστω μια κουβέντα
παραπάνω; Γιατί δεν της εξήγησε...;;» και άλλα τόσα τα οποία εκείνη δεν έπαψε να σκέφτεται την ώρα που το αεροπλάνο της βρισκόταν στον αέρα.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Απόφάσισε να κάνει ένα ζεστό και χαλαρωτικό μπανάκι μήπως
και μπορέσει να συνεφέρει τις σκέψεις της σε τάξη...μάταιο φυσικά γιατί στο
μυαλό της στριφογύριζαν όλα τα παραπάνω ερωτήματα.Τελικά βγήκε άρων-άρων από το
μπάνιο και αποφάσισε να του τηλεφωνήσει. Η επικοινωνία τους τα τελευταία χρόνια
βασιζόταν στις πολύωρες τηλεφωνικές διαλέξεις, οπότε δεν θεωρούσε ανάρμοστο να
κάνει μια τέτοια συζήτηση μέσω τηλεφώνου.Σχημάτισε τον αριθμό του και περίμενε
στωικά μέχρι εκείνος να απαντήσει...μια,δυο,πέντε,δέκα....τίποτα! Κι εκεί που
ετοιμαζόταν να το κλείσει άκουσε την λαχανιασμένη του φωνή...</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Παρακαλώ!»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Μην παρακαλάς καθόλου...πάρε μια ανάσα και γέμισε ένα
ποτήρι κρασί γιατί έχουμε πολλά να συζητήσουμε!»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Αααα! Έφτασες κιόλας; Πως ήταν το ταξίδι σου;» ,</i> ρώτησε
εκείνος σχεδόν αδιάφορα.</div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Όλα μια χαρά κατά την διάρκεια του ταξιδιου,πριν μπω στο
αεροπλάνο όμως έγινε κάτι που δεν περίμενα με τίποτα να γίνει.» , </i>απάντησε εκείνη σχεδόν εκνευρισμένη.</div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Τι έγινε έσκασε καμμιά βόμβα;;»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Περίπου!»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Χαχαχα!! Οκ, δώσε μου λίγα λεπτά να συνέλθω από το
λαχάνιασμα, να γεμίσω ένα ποτήρι με κρασάκι σύμφωνα με τις διαταγές σου και θα
σου τηλεφωνήσω αμέσως μόλις κάτσω στον καναπέ.»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Πολύ την νευρίαζε αυτή η δήθεν αδιαφορία του κάθε φορά που
τον στρίμωχνε στην γωνία με σοβαρά ζητήματα. Το έπαιζε άνετος και cool αλλά
εκείνη ήξερε καλά πότε ένιωθε άβολος και πότε ήταν αμήχανος. Το ίδιο συνέβαινε
και τώρα, της πέταξε και καλά ένα γελάκι για να της το παίξει χαλαρός. Αυτό
όμως που την ανησυχούσε περισσότερο ήταν ότι η ώρα περνούσε κι ακόμα δεν της
είχε τηλεφωνήσει για να συνεχίσουν την κουβέντα τους,ένα ολόκληρο μισάωρο κι
εκείνος άφαντος! Και η ώρα συνεχίζει να κυλά....ώσπου πάνω σχεδόν στην μία ώρα
αργότερα ακούστηκε το πολυπόθητο κουδούνισμα. Πάντα ασυνεπής στα ραντεβού
του...</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Συγγνώμη που άργησα,αλλά έκανα κι ένα μπανάκι στο
ενδιάμεσο. Που είχαμε μείνει;»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Είχαμε μείνει στην βόμβα που μου έριξες λίγο πριν με
αφήσεις σύξυλη στην μέση του αεροδρομίου.»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Βόμβα;; Τι βόμβα σου πέταξα εγώ;;»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις!»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Μήπως μιλάς για το αποχαιρετιστήριο φιλί μας;»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Ναι,ανήξερε!! Γι’αυτό ακριβώς σου μιλάω.»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Ε! Ναι! Τι;»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Τι τι χριστιανέ μου;; Τι ήταν αυτό ακριβώς;; Δεν έχεις
ξανακάνει ποτέ κάτι παρόμοιο!!»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Ε! Αφού σου εξήγησα ήταν κάτι που ήθελα να κάνω έστω και
για μία μόνο φορά! Δεν ήταν τέλειο σκηνικό; Σαν ταινία ένα πράγμα ρε παιδί μου!»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Κάπου εδώ της ήρθε η κεραμίδα! Δηλαδή όλο αυτό του φάνηκε
ιδανικό σκηνικό για να το παίξει πρωταγωνιστής σε ρομαντική ταινία; Όλο αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα από τα κλασικά του πειράγματα; Κατάλαβε
ότι εκείνος συνέχιζε να το παίζει αδιάφορος σαν να μην συνέβη τίποτα και τότε
αποφάσισε πως έπρεπε να σοβαρέψει την συζήτηση, μήπως και πάρει επιτέλους μια ευπρεπή απάντηση στις ερωτήσεις που την βασάνιζαν.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μιλήσουμε λίγο σοβαρά!»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Ναι! Οκ,σοβαρεύομαι! Πες μου.»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Όλες αυτές τις μέρες που ήμουν εκεί πάλευα να σου
αποκαλύψω τα πραγματικά μου συναισθήματα και δυστυχώς δεν βρήκα την κατάλληλη
ευκαιρία.Οπότε θα το κάνω τώρα! Είμαι ερωτευμένη μαζί σου!»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«...»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Λιποθύμησες;;»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Όχι,εδώ είμαι.»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Και γιατί δεν μιλάς;»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Τι να πω;»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Πας καλά παιδάκι μου;; Είμαστε τόσα χρόνια φίλοι,σου
αποκαλύπτω ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου,με φιλάς βουρκωμένος λίγο πριν φύγω και
δεν έχεις να σχολιάσεις τίποτε απ’όλα αυτά;;»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«....»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Εμείς πάντα τα συζητούσαμε όλα! Πάντα με καταλάβαινες χωρίς καν να χρειαστεί να σου μιλήσω και θέλεις
να μου πεις ότι δεν είχες καταλάβει τίποτα τόσο καιρό; Έμεινες αναυδος από την
δήλωση μου;»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Η αλήθεια είναι ότι το είχα καταλάβει αλλά....».</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Αυτή η παύση του ήταν ανησυχητική! Αυτό το αλλά ποτέ δεν
έχει καλή κατάληξη....γι αυτό και δεν τον άφησε να ολοκληρώσει την πρόταση του.
Τον συμπλήρωσε αυτή...</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Αλλά τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία...το καταλάβαμε...» </i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Μη το λες έτσι! Είναι απλά που είμαστε φίλοι τόσα χρόνια
και...»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Και έτσι θα παραμείνουμε...», </i>απάντησε εκείνη ξέπνοα.</div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Θα έπαιρνες το ρίσκο να χαλάσεις μια τόσο όμορφη φιλία;», </i>την ρώτησε.</div>
<div class="MsoNormal">
<i>-«Δεν νομίζω ότι υπάρχει φιλία πλέον ανάμεσα σε δύο
ανθρώπους την στιγμή που ο ένας από τους δυό είναι ερωτευμένος με τον άλλον.........»</i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η κουβέντα που ξεστόμισε την πόνεσε
αρκετά γιατί μόλις είχε συνειδητοποιήσει ότι αυτή ήταν η αλήθεια. Αυτή η φίλια
είχε χαλάσει την στιγμή που κατάλαβε ότι ήταν ερωτευμένη μαζί του. Τίποτα δεν
θα ήταν ίδιο από δω και πέρα...κι αυτό που την στεναχωρούσε περισσότερο απ’όλα
ήταν ότι όλο αυτό δεν το επεδίωξε,απλά της βγήκε ανεξέλεγκτα. Καλώς ή κακώς της
βγήκε και δεν μπορούσε να κάνει πίσω. Είχε αποφασίσει ότι θα έπαιρνε το ρίσκο
όποιο κι αν ήταν το τίμημα και βαθειά μέσα της το ήξερε ότι θα το πληρώσει πολύ
ακριβά.</div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα ειδικά που ήξερε ότι αυτός δεν είχε τα ίδια συναισθήματα με ‘κείνην
δεν της έμενε παρά μονάχα μία λύση...να «απομακρυνθεί» από κείνον! Να χάσει
κάθε είδους επαφή μαζί του για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρις ότου να μπορέσει
να κοντρολάρει τα συναισθήματα της. </div>
<div class="MsoNormal">
Τα δύσκολα τώρα ξεκινούσαν....
Πως μπορεί να απομακρυνθεί κανείς από τον «άνθρωπο του»; Έναν άνθρωπο που αγαπά
και νοιάζεται; Πως φεύγεις από κάποιον που ξέρεις ότι κι εκείνος σ’αγαπάει και
σε νοιάζεται εξίσου; Έπρεπε όμως να το κάνει,δεν έβρισκε άλλη λύση...έπρεπε για
το καλό και των δυό τους!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όταν του ανακοίνωσε την απόφαση της εκείνος έγινε έξαλλος,νευρίασε,φώναξε
και σχεδόν της απαγόρευσε να το κάνει! Στο τέλος όμως σαν καλός φίλος το μόνο που
του απέμεινε να κάνει ήταν να σεβαστεί αυτή της την απόφαση . Κι ας ήταν άδικο
και για ΄κείνον να χάσει τον «άνθρωπο του» συμφώνησε γιατί ήθελε το καλό της. Εξάλλου δεν ήταν ο μόνος που έχανε κάτι άθελα του...η μοίρα θέλησε να παίξει γι’άλλη
μια φορά ένα από τα πολλά και τρελά παιχνιδάκια της.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όπως είναι αναμενόμενο σε τέτοιες περιπτώσεις, ο «χωρισμός»
έγινε σταδιακά. Είναι αδύνατο να βγάλεις κάποιον από την ζωή σου από την μια
μέρα στην άλλη. Γι’αυτό και τα τηλεφωνήματα τους στην αρχή άρχισαν να
αραιώνουν, οι συναντήσεις τους έγιναν σπάνιες ώσπου στο τέλος εξαφανίστηκαν
εντελώς...Τώρα πια δεν ήταν εκείνος η πρώτη της επιλογή για να μιλήσει για
κάποιο σημαντικό ή έστω και ασήμαντο θέμα της ζωής της...τώρα πια είχαν
χαθεί....</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι
τελικά ξανάγιναν φίλοι. Μετά από πολλάααα πολλά χρόνια, βέβαια, και αφού είχαν φτιάξει την
ζωή τους με άλλους ανθρώπους στο τέλος «ξαναβρέθηκαν». Και μάλιστα ήταν τόσο
δυνατοί οι παλιοί δεσμοί φιλίας τους που ήταν σαν να μην είχαν χαθεί ούτε για
μια μέρα.....</div>
<div class="MsoNormal">
Το ηθικό δίδαγμα, λοιπόν, όλης αυτής της ιστορίας είναι ένα:<i> Ότι κι αν
μεσολαβήσει,όσο καιρός και να έχει περάσει μακριά του,<b>τον δικό σου άνθρωπο,</b>αυτόν που αξίζει πραγματικά να έχεις για
πάντα στην ζωή σου,<b>δε θα τον χάσεις ποτέ</b>.....</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i style="font-weight: bold;">p.s.: </i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η ιστορία αυτή άργησε αρκετά να ολοκληρωθεί για πολλούς και διάφορους λόγους. Η αργοπορία αυτή οφείλεται κυρίως στις ανειλημμένες υποχρεώσεις μου, </span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">στην έλλειψη ιδεών,</span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"> αλλά και στις διακοπές!! Ομολογώ ότι με προβλημάτισε αρκετά το τελείωμα αυτής της ιστορίας. Δεν ήξερα αν ήθελα να είναι απαισιόδοξο εντελώς ή αισιόδοξο μέχρι αηδίας (τύπου αμερικάνικη ταινία/παραμυθάκι). Ρώτησα αρκετούς ανθρώπους μέχρι να καταλήξω τελικά...και η λύση δόθηκε από έναν <b>δικό μου άνθρωπο</b>. Στην ερώτηση : "<i>Εσύ πως λες να το κλείσω αυτό το story;</i>" η απάντηση του ήρθε αυθόρμητα και αβίαστα : " <i>Άσε να σε πάει η ζωή....</i>"</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"> .....so, that's the end!! ;-)</span></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-39188217977860337172012-03-05T02:00:00.000+02:002012-03-05T02:00:06.091+02:00Οταν έρχεται η ώρα του αποχωρισμού...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUEUV8x-ez1jvz7-3_QAnrMQbIQbGE3okdl9PT5my07SMw6H9VKitl5tfZXeN5VLAXjjh85V2qm7ikfiCJWobXH5ICoFe5c-Aihg_qDieQK_y88oohhEmrs0nAdo2EtCvmG9BCYFmQ/s1600/blog1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUEUV8x-ez1jvz7-3_QAnrMQbIQbGE3okdl9PT5my07SMw6H9VKitl5tfZXeN5VLAXjjh85V2qm7ikfiCJWobXH5ICoFe5c-Aihg_qDieQK_y88oohhEmrs0nAdo2EtCvmG9BCYFmQ/s320/blog1.jpg" width="320" /></a></div> <br />
Οι μέρες περνούσαν πιο γρήγορα απ'ότι μπορούσε να το συνειδητοποιήσει.Την είχε πάει παντού,σε όλα τα μουσεία της πόλης,σε όλα τα υπέροχα αξιοθέατα.Σε μικρά καφέ και σε ρεστοράν με τοπικά εδέσματα,βόλτες στο ποταμό πάνω σε μικρά πλοιάρια.Μα εκείνο που λάτρεψε ήταν οι βόλτες τους στα πάρκα,τα πικνίκ με μια κουβέρτα,λίγες λιχουδίες και ένα μπουκάλι του αγαπημένου της κρασιού.Εκεί όπου ένιωθε πως ήταν μόνο οι δυό τους ακόμα κι αν ήταν γύρω τους πολύς κόσμος.Ξαπλωμένοι και οι δυό πάνω στην καρώ κουβέρτα να κοιτάζουν τον ουρανό και να μιλούν για τα όνειρα τους,να μοιράζονται τις ανησυχίες τους,ακόμα και να σκέφτονται σιωπηλά.Θα μπορούσε να μείνει εκεί για πάντα,δίπλα σε εκείνον,μα αυτές οι στιγμές δεν κρατάνε για πολύ δυστυχώς.<br />
Τα βράδια που γυρνούσαν στο σπίτι εξουθενωμένοι από τις πολύωρες βόλτες τους έπεφταν σχεδόν κατευθείαν για ύπνο.Σχεδόν γιατί τουλάχιστον για κείνη ήταν δύσκολο να την πιάσει ο ύπνος με τις σκέψεις που στροβιλίζονταν μέσα στο μυαλό της.Της είχε παραχωρήσει το κρεβάτι του κι εκείνος κοιμόταν στον καναπέ κι έτσι πολλές φορές μπήκε στον πειρασμό να πάει στην μέση της νύχτας και να τον αγκαλιάσει μέσα στον ύπνο του.Και τι δε θα έδινε να κοιμηθεί στην αγκαλιά του έστω και για ένα βράδυ,έτσι απλά για να την νανουρίζει η ανάσα του.Μα όσο κι αν πολεμούσε μέσα η καρδιά και η λογική της δεν πήρε ποτέ το θάρρος,όχι μόνο να του μιλήσει για τα πραγματικά της συναισθήματα,αλλά ούτε στην αγκαλιά του δεν μπόρεσε να κοιμηθεί.Ίσως ήταν και η αδιάφορη στάση του,δεν έβλεπε από εκείνον το πράσινο φως,δεν κατάλαβε ποτέ ότι μπορεί να νιώθει κι εκείνος το ίδιο γι'αυτήν.Η στάση του συνέχιζε να είναι φιλική,ακόμα κι όταν η ατμόσφαιρα έμοιαζε ηλεκτρισμένη.<br />
<br />
Σήμερα ήταν η μέρα αναχώρησης της και ακόμα δεν είχε βρεί την κατάλληλη στιγμή που έψαχνε για να του μιλήσει.Η θλίψη της ήταν απερίγραπτη που θα έπρεπε να τον αφήσει και να φύγει από κοντά του για άλλη μια φορά.Σηκώθηκε από το κρεβάτι με μισή καρδιά και άρχισε να ετοιμάζει την βαλίτσα της.Ένιωθε τα δάκρυα της να ανεβαίνουν όλο και πιο γρήγορα στα μάτια της και να σχηματίζουν μικρά αυλάκια στα μάγουλα της.Ένιωθε ανήμπορη να βγεί από το δωμάτιο και να πάρει τον δρόμο της επιστροφής της,αλλά έπρεπε να φανεί δυνατή,έπρεπε να φύγει.Μόλις άνοιξε την πόρτα του δωματίου τον βρήκε στην τραπεζαρία να την περιμένει με τριαντάφυλλα στα χέρια και το τραπέζι στρωμένο με ένα πλούσιο πρωϊνό.<br />
-"Νόμιζες ότι θα σε άφηνα να φύγεις με άδειο στομάχι;" της είπε και της έδωσε το μπουκέτο με τα ευωδιαστά βαθυκόκκινα τριαντάφυλλα, μαζί με ένα απαλό φιλί στο μάγουλο.<br />
Μάζεψε όλη την δύναμη που είχε μέσα της για να μην ξεσπάσει σε κλάμματα μπροστά του και έψαχνε τι να του πει για να ελαφρύνει λιγάκι το κλίμα.<br />
-"Ξέρεις πολύ καλά ότι μπορώ να ζήσω άνετα και χωρίς πρωϊνό.Δεν ήταν ανάγκη να μπεις σε τόσο κόπο"<br />
Την κοίταξε τάχα αγριεμένα και την οδήγησε στο τραπέζι.Την έβαλε να καθίσει και της γέμισε μια κούπα με καφέ.Κάθισε απέναντι της και άρχισε να τρώει κι εκείνος.Παρόλο που δεν της κατέβαινε μπουκιά πίεσε τον εαυτό της να δοκιμάσει τις πεντανόστιμες λιχουδιές του.Ήταν όντως όνειρο όλα αυτά που είχε ετοιμάσει.Μετά από λίγα λεπτά απόλυτης ηρεμίας αντιλήφθηκε ότι εκείνος είχε σταματήσει να τρώει και καθόταν απλά και την παρατηρούσε.Ξαφνιασμένη με τον βλέμμα του που έμοιαζε θλιμμένο τον ρώτησε χαριτωμένα :<br />
-"Γιατί με κοιτάζεις με αυτό το βλέμμα σαν θλιμμένο κουταβάκι;"<br />
Εκείνος δεν απάντησε αμέσως πήρε απλά μια βαθιά ανάσα και έπειτα είπε σχεδόν αδιάφορα :<br />
-"Aπλά θα μου λείψεις..."<br />
<br />
Τι ήταν τώρα αυτό; Γιατί να το πει αυτό και γιατί μ'αυτό το βλέμμα; Μήπως είναι αυτή η κατάλληλη στιγμή; Ήρθε η ώρα να χωθεί στην αγκαλιά του κλαίγοντας και να του πει ότι και σε εκείνη θα λείψει πολύ; Ότι δεν θέλει να φύγει από κοντά του; Και πριν προλάβει να απαντήσει στις ερωτήσεις που σχηματιζόταν στο μυαλό της εκείνος σηκώθηκε και άρχισε να μαζεύει το τραπέζι. Δεν πρόλαβε καν να του πει "Κι εμένα θα μου λείψεις πολύ".Τίποτα...<br />
<br />
Μπήκαν μέσα στο αυτοκίνητο αμίλητοι και οι δυό, σχεδόν μισο-νευριασμένοι και μισο-θλιμμένοι.Δεν ήξερε τι πραγματικά έπρεπε να νιώσει εκείνη την στιγμή.Πως μπορούσε να είναι τόσο αδιάφορος μαζί της; Μα,πως μπόρεσε να μην νιώσει ούτε για μια στιγμή όλες αυτές τις μέρες την πάλη που γινόταν μέσα της; Τελικά ίσως ήταν καλύτερα που δεν μπόρεσε να του μιλήσει γιατί τώρα ήταν σχεδόν σίγουρη ότι εκείνος είχε περιορίσει την σχέση τους απλά και μόνο στην φιλική ζώνη. Καλύτερα που δεν είχε εκδηλώθει γιατί θα ανάγκαζε κι εκείνον να την πληγώσει λέγοντας της ότι δεν ένιωθε τα ίδια...Ίσως είναι καλύτερα έτσι και για τους δυό μας,σκεφτόταν εκείνη. Όπως επίσης,σκεφτόταν ήδη τις κινήσεις της όταν θα γυρνούσε πίσω.Θα προσπαθούσε να απομακρυνθεί για λίγο ώστε να μπορέσει να καταπνίξει τα συναισθήματα της για εκείνον.Θα το έκανε ακόμα κι αν ήξερε πως θα ήταν πολύ δύσκολο.<br />
<br />
Έτσι αμίλητοι έφτασαν μέχρι το αεροδρόμιο.Κατέβηκαν από το αμάξι και εκείνος προθυμοποιήθηκε να κουβαλήσει την βαλίτσα της.Εκεί ήταν που την έπιασε από το χέρι και έφτασαν μαζί μέχρι τον γκισέ. Η καρδιά της έμοιαζε να χτυπάει με 200 χτύπους το λεπτό και το κεφάλι της ήταν βαρύ. Νόμιζε ότι θα έπεφτε κάτω από την ζάλη κι όμως με όλη την δύναμη που της είχε απομείνει έκανε όλες τις αναγκαστικές διαδικασίες που χρειαζόταν αφήνοντας το χέρι του.Εκείνος στεκόταν σε μια γωνιά και απλά την παρακολουθούσε να φεύγει...Λίγο πριν τον τελικό έλεγχο εκείνη γύρισε με μάτια βουρκωμένα και τον κοίταξε...."Σ'αγαπώ" του είπε από μακριά και ψιθυριστά ...."Κι εγώ" της ανταπάντησε εκείνος με τον ίδιο τρόπο...<br />
Γύρισε την πλάτη της για να μην δει που τώρα πλέον τα δάκρυα της έτρεχαν ποτάμι. Και κάπου εκεί μέσα στην θολούρα της τον άκουσε να φωνάζει το όνομα της. Γύρισε και τον είδε να κατευθύνεται αποφαστικά και γρήγορα προς το μέρος της...και στα τελευταία μέτρα έμοιαζε να τρέχει...Όντως έτρεξε, την πήρε στην αγκαλιά του και την έσφιξε όσο πιο δυνατά μπορούσε...Μετά την κοίταξε μέσα στα μάτια, πήρε το πρόσωπο της στα χέρια του και την φίλησε...τα χείλη του έγιναν ένα με τα δικά της...Ήταν το πρώτο τους φιλί...το πρώτο και πολυπόθητο φιλί τους που έμοιαζε να κρατάει αιώνια...<br />
<br />
Της χάιδεψε τα μαλλιά και της είπε σιγανά στο αυτί -"Ήθελα πολύ να το κάνω...έστω και για μία μόνο φορά"....την κοίταξε για τελευταία φορά στα μάτια σχεδόν βουρκωμένος,γύρισε την πλάτη του και έφυγε....και την άφησε εκεί στην μέση του αεροδρομίου εντελώς μουδιασμένη να τον παρακολουθεί να φεύγει πρώτος εκείνος από κοντά της....</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-64604977640971559302012-03-03T03:26:00.000+02:002012-03-03T03:26:08.248+02:00Η κατάλληλη στιγμή...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXZCTfExOIdG91Q3FiGCj_A_dK-Od7EKOWw_ABrvY2Zx84OrXtahOmk6uudWRSsoxscBXjpKw-HoJ_dmTVeF8wRwxw5PoM-Dhr7ZeZc8_eb4fTRdP6krxPtIK6UbmoUy7osYeu9eHR/s1600/lap.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXZCTfExOIdG91Q3FiGCj_A_dK-Od7EKOWw_ABrvY2Zx84OrXtahOmk6uudWRSsoxscBXjpKw-HoJ_dmTVeF8wRwxw5PoM-Dhr7ZeZc8_eb4fTRdP6krxPtIK6UbmoUy7osYeu9eHR/s1600/lap.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal"><b> </b></div><div class="MsoNormal"><b><br />
</b></div><div class="MsoNormal"><b><br />
</b></div><div class="MsoNormal"><b> Κατέβηκε από το αεροπλάνο με την καρδιά της να χτυπάει σαν τρελή.Δεν είχε σκεφτεί ακόμη τι θα του έλεγε,δεν είχε σχεδιάσει στο μυαλό της τις κινήσεις που θα ακολουθούσε.Έκανε μια παράτολμη και απερίσκεπτη κίνηση και τώρα ένιωθε να πελαγώνει.Για ένα λεπτό το είχε μετανιώσει κιόλας αλλά τώρα ήταν πια αργά για να γυρίσει πίσω.Το μόνο για το οποίο ήταν σίγουρη ήταν ότι ήθελε να τον δει,να του μιλήσει,να νιώσει την αγκαλιά του και το χάδι του.Ποιά θα ήταν όμως η αντίδραση του μόλις θα την αντίκρυζε δεν είχε την παραμικρή ιδέα.Θα ξαφνιαζόταν,αυτό ήταν το μόνο σίγουρο,γιατί δεν γνώριζε ότι επρόκειτο να τον επισκεφθεί.</b></div><div class="MsoNormal"><b> Μπήκε στο πρώτο ταξί που βρήκε μπροστά της και έδωσε στο οδηγό την διεύθυνση του.Τώρα το συνειδητοποιούσε ακόμη περισσότερο...σε λιγότερο από μισή ώρα θα τον είχε μπροστά της.Τα πόδια της έτρεμαν και το στομάχι της είχε δεθεί κόμπος.Όσο πλησίαζε στο σπίτι του άλλο τόσο της περνούσε από το μυαλό ότι είχε κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της.Κι αν την ρωτούσε γιατί ήρθε τι θα του έλεγε;Οι σχέσεις τους μέχρι τώρα ήταν απολύτως φιλικές και περιοριζόταν σε χαλαρές κουβεντούλες με διάφορες συζητήσεις άλλοτε σοβαρές και άλλοτε εντελώς γελοίες.Τώρα θυμόταν όλες εκείνες τις φορές που την έκανε να γελάει,σχεδόν με δάκρυα,με τα απίστευτα αστεία του,που πειραζόντουσαν σαν να ήταν δυό μικρά παιδιά.Αυτές οι σκέψεις σχημάτισαν ένα γλυκό χαμόγελο στο πρόσωπο της και την χαλάρωσαν λιγάκι.Τώρα το ένιωθε ακόμα πιο έντονα,αυτόν τον άνθρωπο τον αγαπούσε πραγματικά.Δεν μπορούσε να του κρύβει πλέον ότι είναι ερωτευμένη μαζί του και να συμπεριφέρεται σαν να μην συνέβαινε τίποτα...είχε το δικαίωμα να ξέρει κι εκείνος πως ένιωθε.Αλλά πως θα του το ανακοίνωνε;</b></div><div class="MsoNormal"><b> Το ταξί σταμάτησε ακριβώς κάτω από το σπίτι του και οι σκέψεις της εξανεμίστηκαν απότομα και την προσγείωσαν στην πραγματικότητα.Βρέθηκε χωρίς να το καταλάβει έξω από την πόρτα του με το χέρι τρεμάμενο να προσπαθεί να χτυπήσει το κουδούνι.Έμεινε έτσι αρκετά λεπτά μέχρι να τολμήσει τελικά να το πατήσει.Ακούστηκε ο θόρυβος του κουδουνιού εντελώς εκκωφαντικός στα δικά της τα αυτιά...αλλά καμμία αντίδραση από την άλλη άκρη της πόρτας.Και πάνω εκεί που είχε απελπιστεί πλήρως,ότι είχε κάνει όλο αυτό το ταξίδι τζάμπα και ήταν αποφασισμένη να γυρίσει πίσω,εκείνη την στιγμή ήταν που άκουσε την πόρτα να ανοίγει....Ήταν εκείνος με το λατρεμένο αγουροξυπνημένο βλέμμα του,με μια φόρμα κι ένα απλό άσπρο μπλουζάκι,τρίβοντας τα μάτια του και προσπαθώντας να καταλάβει ποιός είναι.Την στιγμή που τον αντίκρυσε κατάλαβε πως δεν έκανε μάταια όλο αυτό το ταξίδι,γι’αυτόν τον άνθρωπο θα μπορούσε να κάνει τόσα κι άλλα τόσα απλά για να νιώσει αυτό που ένιωσε η καρδιά της την στιγμή που τον είδε μπροστά της.</b></div><div class="MsoNormal"><b> Μόλις τα μάτια του προσαρμόστηκαν στο φως του διαδρόμου και κατάλαβε ποιά ήταν η κοπέλα που του χτύπησε το κουδούνι,πάγωσε.Σε καμμία περίπτωση δεν περίμενε να χτυπήσει εκείνη το κουδούνι του και του φάνηκε πως βρισκόταν ακόμη σε λήθαργο,ήταν όνειρο αυτό που έβλεπε δεν εξηγούνταν αλλιώς.Πέρασαν αρκετά λεπτά που της φάνηκαν αιώνας μέχρι να μιλήσει. «Ελπίζω να έχεις έτοιμο καφέ στην μηχανή γιατί η δικιά μου χάλασε και σκέφτηκα να ‘ρθω σε σένα που τον κάνεις πάντα τέλοιο» είπε και του χαμογέλασε γλυκά με την αγωνία να της τρυπάει ακόμα πιο πολύ το στομάχι.Μόλις άκουσε αυτά τα λόγια σαν να ξύπνησε άξαφνα,την πήρε στην αγκαλιά του και άρχισε να την γυρίζει σαν σβούρα. Αυτή ηταν η πιο γλυκιά ζάλη που ένιωσε ποτέ στην ζωή της.Επιτέλους ήταν μαζί του,ήταν στην αγκαλιά του,ένιωθε ευτυχισμένη.Μόλις την άφησε κάτω,την πήρε από το χέρι και την οδήγησε μέσα στο σπίτι. «Απίστευτο!Είσαι εδώ!Μα γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο να ‘ρθω να σε πάρω από το αεροδρόμιο;»της είπε καθώς κατευθυνόταν προς την καφετιέρα και γέμιζε ήδη δύο φλιτζάνια.Ευτυχώς δεν με ρώτησε ακόμη γιατί είμαι εδώ,σκέφτηκε εκείνη και απάντησε χαριτολογώντας στην προηγούμενη ερώτηση του «Και να χάσω την απόλυτη αποχαύνωση του βλέμματος σου μόλις με είδες να στέκομαι στην πόρτα σου; Όχι,με τίποτα! Κρίμα που δεν έβγαλα και μια φωτογραφία να σε δεις για να γελάσεις».Έτσι ξεκίνησαν τα χαχανητά και τα κλασικά τους πειράγματα,που κάποιες φορές έμοιαζαν ασταμάτητα.</b></div><div class="MsoNormal"><b> Πέρασαν έτσι καθισμένοι στο καναπέ αρκετές ώρες,συζητώντας για τις δουλειές τους,για την καθημερινότητα τους,για τα προβλήματα που τους απασχολούσαν τελευταία και για χίλια δυό άσχετα πράγματα.Εκείνος είχε ξαπλώσει στην αγκαλιά της και εκείνη του χαϊδευε τα μαλλιά και μιλούσαν ακατάπαυστα σαν να είχαν να τα πουν χρόνια.Μέχρι την στιγμή που της έκανε την ερώτηση που φοβόταν να απαντήσει «Πως αποφάσισες να έρθεις;».Το σκέφτηκε για λίγο και αποφάσισε πως δεν ήταν κατάλληλη η στιγμή για να του πει την αλήθεια αρκέστηκε απλά σε μια υπεκφυγή λέγοντας του «Μου έλειψες απλά!Κι εσύ και ο καφές σου!» κι εκείνος σαν να κατάλαβε ότι δεν έπρεπε να το συνεχίσει άλλαξε την κουβέντα και της πρότεινε να βγουν έξω για να την ξεναγήσει στην πόλη που έμενε τον τελευταίο καιρό «Είμαι σίγουρος ότι θα σε μαγέψει» της είπε και μπήκε στο δωμάτιο του για να αλλάξει.Μια βαθιά ανάσα βγήκε από μέσα της την στιγμή που έμεινε μόνη και αναρωτήθηκε αν έκανε καλά που δεν του είπε από την αρχή την αλήθεια για τον λόγο της επίσκεψης της.Είχε,όμως,αρκετό χρόνο μπροστά της για να το σκεφτεί καλύτερα....θα ερχόταν σύντομα αυτή η κατάλληλη στιγμή....</b></div></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-41855831421896662922012-02-22T15:07:00.000+02:002012-02-22T15:07:33.121+02:00Ο άνθρωπος σου...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://images2.layoutsparks.com/1/105953/friendship-cars-street-image-31000.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://images2.layoutsparks.com/1/105953/friendship-cars-street-image-31000.jpg" width="240" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b><br />
</b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b>Ξαπλωμένη στο καναπέ με την κουβέρτα στα πόδια πήρε το βιβλίο στα χέρια της και άρχισε να διαβάζει..έτσι για να ξεχαστεί...Μάταια προσπαθούσε όμως να ακολουθήσει τα γράμματα,τα μάτια της περνούσαν πάνω στις αράδες του βιβλίου χωρίς να διαβάζουν και χωρίς να αφομοιώνουν τίποτα στην πραγματικότητα.Το μυαλό της δεν έλεγε να ηρεμήσει,στριφογύριζε συνέχεια στις δικές της σκέψεις.Αδύνατούσε να τις αποδιώξει και έτσι ξανάκλεισε το βιβλίο,έβαλε μουσική και ξάπλωσε στον καναπέ για την κλασική ταβανοθεραπεία.<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b><br />
</b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b>Αναπολούσε τις στιγμές που ήταν παιδί,που όλα έμοιαζαν τόσο εύκολα και τόσο όμορφα.Τότε που με μια βολτά με το ποδήλατο μπορούσε να νιώσει ανεξάρτητη και ελεύθερη.Τότε που η μόνη της έγνοια ήταν το παιχνίδι,που περίμενε με λαχτάρα την ώρα του απογευματινού μέχρι να της επιτρέψουν οι γονείς της να βγει έξω.<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b><br />
</b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b>Τώρα όλα μοιάζουν τόσο μουντά και άχαρα,μια καθημερινότητα που την έχει καταπιεί.Δουλειά,σπίτι,προβλήματα,άγχος και οι όμορφες στιγμές όλο και πιο λίγες.Παλεύει να επιβιώσει σε μια εποχή που μοιάζει δυσοίωνη.Κι όμως το παλεύει γιατί ποτέ της δεν ήταν άνθρωπος που το έβαζε κάτω εύκολα.Μπορεί να στεναχωριόταν,να κλεινόταν στον εαυτό της για λίγο,μα επέστρεφε από τον «λήθαργο» της ακόμα πιο δυνατή και πιο αισιόδοξη από κάθε άλλη φορά.<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b><br />
</b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b>Σήμερα είναι μια τέτοια μέρα.Είναι η μέρα που αποφάσισε για άλλη μια φορά να σηκωθεί και να παλέψει.Να χαρεί την ζωή της,με όλες τις χαρές και τις λύπες της.Να σταματήσει να αναπολεί τις παλιές καλές αναμνήσεις και να προσπαθήσει να δημιουργήσει νέες...ακόμα πιο δυνατές και πιο όμορφες.Γιατί αυτή είναι η ζωή..χίλιες φορές θα πέσεις και επιβάλλεται να σηκωθείς και τις χίλιες ακόμα πιο δυνατός.<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b><br />
</b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b>Παίρνει το τηλέφωνο στα χέρια της και πληκτρολογεί έναν αριθμό.Στην άλλη άκρη της γραμμής είναι ο άνθρωπος που με μια του λέξη μπορεί να φωτίσει ακόμα και την πιο συννεφιασμένη μέρα της ζωής της.Η φωνή αυτή την ηρεμεί αφάνταστα και την κάνει πάντα να αποκτά αυτόματα ένα γλυκό χαμόγελο.Έτσι και τώρα.Μιλάνε για άσχετα θέματα,πειράζονται,γελάνε και εκείνη νιώθει σαν είναι δίπλα-δίπλα.Έχει ξεχαστεί τελείως απ’όλα και αφήνεται να παρασυρθεί στην γλυκιά συντροφιά αυτού του ανθρώπου.<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b><br />
</b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b>Κλείνει το τηλέφωνο και σκέφτεται πόσο σπουδαίο πράγμα είναι τελικά οι καλοί φίλοι.Ξέρεις ότι θα τους έχεις πάντα δίπλα σου,ξέρεις ότι όποτε τους χρειαστείς θα είναι εκεί για σένα.Μπορείς να βασιστείς πάνω τους και πραγματικά κάποιες φορές μπορείς να νιώσεις και απόλυτη ασφάλεια.<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b>Χωρίς να χάσει λοιπόν άλλο χρόνο σηκώνεται από τον καναπέ και κατευθυνεται στο δωμάτιο της...ανοίγει την ντουλάπα και φοράει το αγαπημένο της ρούχο.Παίρνει μια μεγάλη τσάντα και βάζει μέσα τα απολύτως απαραίτητα.Κλειδώνει την πόρτα του διαμερίσματος της και κατεβαίνει γρήγορα-γρήγορα τα σκαλιά. Καλό και το τηλέφωνο αλλά σαν την αγκαλιά δεν έχει...θα πάει εκεί που της προστάζει η καρδιά.<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial Black","sans-serif";"><b>Για μερικούς ανθρώπους θα άφηνες τα πάντα για να είσαι κοντά τους...</b><o:p></o:p></span></div></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-91665383158367945292011-09-20T15:29:00.000+03:002011-09-20T15:29:21.880+03:00Love is...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: large;"><b>Love Isn't Blind It's Retarded</b><b>...</b></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://cdn.buzznet.com/assets/users16/mychemqueen/default/love-much-retarded--large-msg-12709327296.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://cdn.buzznet.com/assets/users16/mychemqueen/default/love-much-retarded--large-msg-12709327296.jpg" width="320" /></a></div><br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-18673437398179876242011-08-30T17:46:00.003+03:002011-08-30T17:51:12.977+03:00Ξέρω τι έκανα φέτος το καλοκαίρι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.musicheaven.gr/html/modules/Splatt_Forums/attachment/c6d4d0bcd9e900605dede2e0318e074a.0.summer...jpg.atch" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://www.musicheaven.gr/html/modules/Splatt_Forums/attachment/c6d4d0bcd9e900605dede2e0318e074a.0.summer...jpg.atch" width="320" /></a></div><br />
<br />
Μια εποχή που περιμένουμε όλοι πως και πως!Τα παιδιά επειδή κλείνουν τα σχολεία και οι μεγάλοι επειδή θα ξεκλέψουν κάποιες μέρες άδειας από την δουλειά...είναι η εποχή των διακοπών!!<br />
<br />
Η αλήθεια είναι ότι πάντα με κούραζε τον καλοκαίρι..ένας μήνας νομίζω είναι αρκετός..βλέπεις είμαι άνθρωπος που λατρεύει το (φυσιολογικό) κρύο και τον χειμώνα!!Όχι ότι μου κακοέπεσε η δίμηνη σχεδόν απουσία μου από την δουλειά αλλά είχα συνηθίσει σε έναν χειμώνα με τρελούς ρυθμούς όπου το φροντιστήριο είχε γίνει το δεύτερο σπίτι μου.Έτσι προτίμησα ένα καλοκαίρι πιο ήπιων τόνων...παρέα με τις φίλες μου σε κοντινές παραλίες..με αρκετό ποτό,πολύ γέλιο και αρκετό κάψιμο (στον ήλιο)!! :p<br />
<br />
Έζησα κάποιες βαρετές στιγμές...κάποιες θρυλικές που θα'χω να θυμάμαι για πάντα και κάποιες στιγμές απόλυτης χαλάρωσης!! Διάβασα καμμιά δεκαριά λογοτεχνικά βιβλία -ακόμα και στο κινητό- άλλα γραμμένα στην ελληνικήν και κάποια άλλα (βλ.Game of thrones) εις την αγγλικήν.Ήπια τα αγαπημένα μου κοκταϊηλς δίπλα στο κύμα,απόλαυσα τα βράδια μου στην πόλη και κυρίως περνούσα την ώρα μου στο αγαπημένο μου στέκι στο χωριό με τους φίλους μου και τον υπόλοιπο χρόνο μου εκεί εκνεύριζα την μητέρα μου και βασάνιζα τους γονείς μου γενικά (πράγμα που όπως φαίνεται τους είχε λείψει πολύ!!χιχι)<br />
<br />
Ήταν παρόλαυτα ένα παράξενο καλοκαίρι...κυριώς γιατί δεν είχα δίπλα μου 2 από τους καλύτερους μου φίλους οι οποίοι βρίσκονται στο Λονδίνο (εγώ γιατί δεν πήγα εκεί ακόμα απορώ!!),μου έλειψαν απίστευτα πολύ...είχα συνηθίσει να πηγαίνω παντού μαζί τους και φέτος μου κακοφάνηκε που δεν μπόρεσα ούτε καν να τους δω (ας είναι καλά το Skype!!).Ήταν,επίσης,ένα επικοδομητικό καλοκαίρι όσον αφορά τις φιλίες μου..ατέλειωτες συζητήσεις για διάφορα θέματα που μας απασχολούν..μερικές αψημαχίες μεταξύ μας (έτσι για να υπάρχει κ λίγο ίντριγκα βρε αδερφέ! xD)...με κάποιους τα βρήκαμε,με κάποιους τα χάσαμε εντελώς και δεν χρειάζεται να τα ξαναβρούμε...έκανα καινούργιους φίλους,έχασα μερικούς και διάφορα τέτοια!!<br />
<br />
Μια αγωνία την περάσαμε και πρόσφατα όσον αφορά τα παιδιά που είχαμε στο φροντιστήριο! Πως έγραψαν,που θα περάσουν κ.τ.λ. αλλά ευτυχώς όλα έληξαν ευχάριστα για όλους μας! Μας έκαναν περήφανους γιατί όλοι τους σχεδόν πέτυχαν τους στόχους τους,είναι και είμαστε ευχαριστημένοι και περιμένουμε με λαχτάρα να τους δούμε να ξεκινάν το καινούργιο κεφάλαιο της ζωής τους...!!<br />
Μιλάω,ίσως,συχνά γι'αυτά τα παιδιά αλλά είναι η πρώτη μου χρονιά στο φροντιστήριο,ήταν τα πρώτα παιδιά που είχα και τα λάτρεψα...έχω δεθεί με αρκετά απ'αυτά και κυρίως έχω αποκτήσει έναν πανέμορφο 18χρονο γιό που είναι ολόοοοοιδιος εγώ!!To καμάρι μου!! :D<br />
Τα μαθήματα έχουν ξεκινήσει και πάλι εδώ και καιρό,έχουμε καινούργια παιδιά πλέον και ευελπιστούμε να έχουμε μια υπέροχη χρονιά,όπως ήταν και η περσινή!!Αλλά το γεγονός ότι το επόμενο break μας από την δουλειά θα είναι στις 28 Οκτωβρίου είναι ένα θέμα που πονάει!! Οπότε ας συνοψίσουμε το καλοκαίρι μου...<br />
<br />
Λοιπόν,έχουμε και λέμε...θα χρειαστώ γυαλιά μυωπίας μετά από τόσο διάβασμα,ένα καινούργιο συκώτι μετά τα κοκταίηλς και ένα εισιτήριο για Λονδίνο άμεσαααα!! :p<br />
<br />
Όχι,ας σοβαρευτούμε...ήταν άλλο ένα καλοκαίρι γεμάτο...γέλιο,χαρά,νεύρα,βαρεμάρα,χορό,τραγούδι και έρωτα...λίγο κρασί,λίγο θάλασσα και το αγόρι μου που λεν!! Τώρα τα κεφάλια μέσα για έναν δύσκολο όπως προβλέπεται χειμώνα...με πολύ διάβασμα,πολλές φωνές,πολλά meetings στην δουλειά,αρκετά νεύρα και πονοκέφαλο...αλλά και με καινούργιες χαρές και τρέλες..γιατί δεν λείπουν ποτέ από την ζωή μας!!<br />
<br />
Θα το πω λοιπόν και ας με βρίσετε...<b>ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ</b>...για μένα ξεκίνησε ήδη και απ'ότι φαίνεται θα είναι ένας ποοοοολύ ενδιαφέρον χειμώνας!!Φιλιάαααα!!<br />
<br />
In conclusion...my summer song!! xD<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/Xmasc87IdPs?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><br />
<br />
Let me see you dance...!!! <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-42610837204414542692011-08-13T20:17:00.000+03:002011-08-13T20:17:52.440+03:00Στάσου λίγο...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Μία κιθάρα και 2 φωνές που γίνονται ένα...στιγμές μαγικές που δεν τις αλλάζω για τίποτε άλλο στον κόσμο...Σ'ευχαριστώ που έχεις τον τρόπο να με γεμίζεις...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/2fkKrGOeEU8?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><br />
<br />
Για στάσου λίγο μείνε εδώ, να κοιταχτούν τα βλέμματά μας<br />
καινούρια γη κι έναν Θεό να βρω για να στηρίξω τα όνειρά μας<br />
για στάσου λίγο πάρ’ το αλλιώς, γίνε λιγάκι ειλικρινής<br />
είμαι λιγάκι δύσπιστος, μου λες, μα εσύ δεν ξέρεις ν’ ανοιχτείς<br />
για στάσου λίγο μη μουτρώνεις, δε σου γκρινιάζω να χαρείς<br />
μάθε λίγο να υποχωρείς, νιώθει η καρδιά μου τόσο μόνη<br />
<br />
Έλα να γίνουμε ένα, φωτιά στα φρένα<br />
μην το κάνεις θέμα που στο ζητάω<br />
γιατί χωρίς εσένα, ζωή σαν ψέμα<br />
δεν θέλω άλλο με μέτρο να σ’ αγαπάω<br />
<br />
Για στάσου λίγο, τι φοβάσαι; Παλιές αγάπες μη κοιτάς<br />
το παρελθόν σου σε τρομάζει, μα εγώ είμαι εδώ για να γελάς<br />
Μπορείς να κλάψεις και αν θες γι’ αυτά που χάσαμε οι δυο μας<br />
όταν μαλώνουμε λεπίδες οι στιγμές, μετρώ στιγμές στο θάνατό μας<br />
Δύο αντίθετες φωνές, συγκρουόμαστε μες στο θυμό μας<br />
μα σ’ αγαπάω και μ’ αγαπάς κι έτσι κυλάει τ’ όνειρό μας<br />
<br />
Έλα να γίνουμε ένα, φωτιά στα φρένα<br />
μην το κάνεις θέμα που στο ζητάω<br />
γιατί χωρίς εσένα, ζωή σαν ψέμα<br />
δεν θέλω άλλο με μέτρο να σ’ αγαπάω<br />
<br />
Και αν σου φάνηκαν αυτοί οι μήνες πιο “της πλάκας”<br />
και αν φέρθηκα λιγάκι σαν μα.. άλλον εσύ,<br />
τώρα είσαι αλλού, είσαι αλλού, καρδιά μου…<br />
<br />
Ασ’ τους κανόνες σου, σου τρώνε τα χρόνια σου<br />
και χάνεις τη στιγμή και τώρα εσύ<br />
σ’ άλλον μιλάς και άλλον φιλάς, όπως σ’ το ‘μαθα εγώ<br />
μπροστά να κοιτάς, μια φορά μου ‘χες πει<br />
<br />
Πολλές υποσχέσεις, λόγια μείναν μισά<br />
μη πεις ποτέ, πες μόνο ένα “ξανά”<br />
πως ίσως μια μέρα, μια μέρα θα ‘ρθείς<br />
θ’ αφήσεις τα πάντα, κοντά θα σταθείς<br />
θα μ’ αγγίξεις, και σα φλασάκι εμείς δυο εραστές<br />
αμήχανοι τρόποι, κλεφτές ματιές<br />
στο ίδιο το μέρος, την πρώτη φορά<br />
θα πίνω μια κόκα κι εσύ σκέτη βότκα, ξανά<br />
<br />
Πώς άλλαξες τόσο; Πώς άλλαξα εγώ;<br />
Πώς άλλαξα λόγια σε ένα λεπτό;<br />
Μου είπες “λυπάμαι, έτσι ζω κι αγαπώ”<br />
σ’ αγκάλιασα τόσο, τα δάκρυα βουνό<br />
<br />
Μου λείπεις ακόμα, η ψυχή άδειο στρώμα<br />
μα εσύ σ’ άλλο σώμα ξεχνιέσαι αγκαλιά<br />
Η αγάπη σου στάζει αέρα και μπάζει<br />
μα όλα τα αλλάζει η γλυκιά σου ματιά.<br />
<br />
Σε ξέρω ακόμα, μου ντύνεσαι επώνυμα<br />
κουσούρια όλα μόνιμα, μη πίνεις άλλο, κάτσε φρόνιμα!<br />
Και τώρα φοβάμαι μη με ξεχάσεις,<br />
αν με δεις κάπου, άραγε θα προσπεράσεις;<br />
<br />
Τόσο καιρό μακριά απ’ τη ζωή σου<br />
η αγκαλιά σου, η πιο ωραία φυλακή σου<br />
να κλειστώ, να σκάσω, λίγο να ξεχάσω<br />
να μείνει και ο νους για λίγο ανάπηρος <br />
<br />
Μου λες είμαι άπειρος και λίγο… ανάποδος<br />
πολύ αντίλογος, κομμάτι αμφίβολος<br />
μα εγώ σ’ αγαπάω κι αν αυτό δεν σου φτάνει<br />
μάθε, λοιπόν, πως με έχεις ξεκάνει <br />
<br />
Το βράδυ κοιμάσαι, μ’ αποφεύγεις, φοβάσαι<br />
και όλο στο ίδιο βαρετό σκηνικό<br />
στο κρεβάτι δυο ξένοι, ερωτευμένοι, χαμένοι<br />
σε στυλ “δεν βαριέσαι”, ερωτικό, φιλικό <br />
κι έχεις την τάση να με λυτρώνεις<br />
γιατί ό,τι αγαπάς μετά το σκοτώνεις<br />
φοβάσαι τα πάντα κι εγώ προστασία<br />
ποιος είναι ο θύτης και ποιος η λεία; <br />
<br />
Και φτάνει το τέλος, το χέρι σου βέλος<br />
μου δείχνει το δρόμο, μια έξοδο απ’ τον πόνο<br />
φεύγοντας κλείσε τη πόρτα<br />
μα κι αν ήτανε λάθος, ξέρεις κατά βάθος…<br />
σ’ αγαπάω μόνο εγώ, μόνο εγώ…<br />
στάσου λίγο μη φεύγεις… μη φεύγεις… μη φεύγεις… μη…<br />
<br />
....μου λείπεις... <br />
<br />
<br />
Νίκος Μερτζάνος<br />
<br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-56927071160991874312011-07-30T02:56:00.000+03:002011-07-30T02:56:40.885+03:00"Το Τριανταφυλλάκι" - Τζένιφερ Ντόνελι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.oceanida.gr/site/media/k2/items/cache/8ab790b9074fed051af256aa504a66b7_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.oceanida.gr/site/media/k2/items/cache/8ab790b9074fed051af256aa504a66b7_XL.jpg" width="218" /></a></div><br />
<br />
Ανατολικό Λονδίνο 1888. Ένα μέρος όπου ληστές, μπράβοι, πόρνες και συνηθισμένοι άνθρωποι ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή, κι όπου τις νύχτες τριγυρίζει ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης.<br />
<br />
Εκεί, δίπλα στα νερά του Τάμεση, μια έξυπνη και θαρραλέα κοπέλα τολμάει να κάνει όνειρα για μια ζωή μακριά από τις ετοιμόρροπες αποβάθρες, τα βρομερά σοκάκια και τη θλίψη της φτωχογειτονιάς.<br />
<br />
Η Φιόνα Φίνεγκαν αγωνίζεται μαζί με τον αγαπημένο της για ένα καλύτερο αύριο. Η σκληρή ζωή όμως θα τους χωρίσει. Εκείνη θα βρεθεί στη Νέα Υόρκη, εκείνος θα μείνει πίσω στο Λονδίνο. Κυνηγημένοι από τα φαντάσματα του παρελθόντος, θρηνώντας αγαπημένους νεκρούς, θα προκόψουν κι οι δυο, και μέσ’ από μια θανάσιμη αναμέτρηση με το παρελθόν, θ’ ανοίξουν δρόμο για το μέλλον.<br />
<br />
Το Τριανταφυλλάκι θα ακολουθήσουν δύο ακόμη βιβλία, με τα οποία θα ολοκληρωθεί αυτή η τριλογία της Τζένιφερ Ντόνελι<br />
<br />
<br />
<b>Ένα βιβλίο που συστήνω ανεπιφύλακτα...πολλές και τρομακτικές οι σελίδες στην όψη,αλλά πολύ ευχάριστες στο διάβασμα...πάμε για τα επόμενα!!</b></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-1628873416057478552011-07-13T15:28:00.000+03:002011-07-13T15:28:40.734+03:00Αγώνας επιβίωσής!<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:DontVertAlignCellWithSp/> <w:DontBreakConstrainedForcedTables/> <w:DontVertAlignInTxbx/> <w:Word11KerningPairs/> <w:CachedColBalance/> </w:Compatibility> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style> <![endif]--> <br />
<div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">MAT</span>,διαδηλωτές,δακρυγόνα,καπνός,φωνές,πόνος,χτυπήματα,τραυματίες,παιδιά,γονείς,ευθύνες,επανάσταση...όλα αυτά μέσα σε μια μέρα.</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Ένας ξεσηκωμός που δεν θα οδηγήσει πουθενά,ποιός θα ακούσει την φωνή σου;</div><div class="MsoNormal">Ποιός θα σου δώσει σημασία;Ποιός ενδιαφέρεται αν εσύ χάνεις την δουλειά σου,αν ο πατέρας σου δεν παίρνει μια αξιοπρεπή σύνταξη; Ποιός νοιάζεται για το αν θα έχεις εσύ ψωμί να φας την μέρα που ξημερώνει;</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Βγαίνεις στους δρόμους να διαδηλώσεις ειρηνικά,νιώθεις την αγανάκτιση και την απελπισία να σε κυριεύει,θέλεις ένα καλύτερο αύριο...για σένα...για τα παιδιά σου.</div><div class="MsoNormal">Κι όμως κανένα αυτί δε θα στραφεί προς τα λόγια σου,κανένας απ’αυτούς που μπορούν να σε σώσουν δε θα το κάνουν.Δεν ξέρουν τον τρόπο,δεν τους συμφέρει να σε σώσουν,δεν μπορούν;Ποιός ξέρει! Ένα είναι σίγουρο,όσο κ να φωνάζεις η μοίρα σου έχει οριστεί από κάποιους άλλους για σένα...</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Να φύγεις; Να μείνεις; Και που να πας; Ποιό τόπος θα σου προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον; Οδηγείσαι σε αδιέξοδο κι αυτό είναι που σε συνθλίβει...απλά υπομένεις στοργικά όσα η ζωή επρόκειτο να σου φέρει.Περιμένεις κ ελπίζεις...ελπίζεις να ξυπνήσεις ένα πρωί και να έχουν στρώσει όλα.Να γίνουν όλα όμορφα...</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Η αδικία σε κατακλύζει..νιώθεις πως δεν ανταμοίβεσαι ισάξια για όσα έχεις κάνει...κι έτσι είναι...τίποτα σ’αυτή τη ζωή δε σου χαρίζεται απλόχερα αν δεν το έχει όρίσει έτσι για σένα η τύχη.Κάποιοι γεννήθηκαν για να παιδεύονται μια ζωή...κάποιοι άλλοι απολαμβάνουν την εύννοια της τύχης <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χωρίς να έχουν κάνει το οτιδήποτε που να τους αξίζει.Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτε γι’αυτό..μόνο ελπίζεις και υπομένεις.Περιμένεις να αλλάξει κάτι...</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"> Βγαίνεις στους δρόμους και διαδηλώνεις για κάτι που απαιτείς,περιμένεις κάποιος να ενδιαφερθεί.Αντι αυτού δέχεσαι επιθέσεις,βρισιές,δακρυγόνα...ασφυκτιείς,δεν μπορείς να αναπνεύσεις και δεν μπορείς να βρείς το δίκιο σου...που μας οδηγούν όλα αυτά;Τι προσπαθούν να καταφέρουν; Δεν μπορείς να ξέρεις...</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Συνέχισε απλά να αγωνίζεσαι για όσα σου αξίζουν.Συνέχισε απλά να ελπίζεις ότι κάποιος-κάπου-κάποτε θα ακούσει έστω κι ένα από όσα έχεις να του πεις...ίσως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάποτε σωθείς!</div><div class="MsoNormal"><br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-69878745871644339482011-06-08T03:17:00.000+03:002011-06-08T03:17:41.385+03:00Ημερολόγιο...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω,<br />
κι ας μην έσκυψες ποτέ στο μέτωπο μου<br />
με τα δυο σου χείλια να αφήσεις<br />
μια ανάσα στη ζωή μου.<br />
<br />
Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει,<br />
καπνό και πυρετό,<br />
στο γυάλινο το κύμα τ' όνομά σου<br />
φωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου.<br />
<br />
Και στην όχθη που χτενίζεσαι ακουστεί<br />
σαν αλμυρό τραγούδι που σου φέρνει<br />
ερωτευμένο το νερό.<br />
<br />
Και στο διάβολο πουλάω τη ψυχή μου εγώ,<br />
για να βρεθώ απόψε τυλιγμένος<br />
στου κορμιού σου το βυθό.<br />
<br />
Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται<br />
στην αγχόνη τ' ουρανού<br />
κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι<br />
αρπάζει τη μετέωρη ευχή μου.<br />
<br />
Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου<br />
τα λόγια μου πετάει<br />
πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο,<br />
στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου.<br />
<br />
Και σταγόνα τη σταγόνα κυλάω εγώ<br />
σαν αλμυρό νερό στους ώμους<br />
και στον ακριβό σου το λαιμό.<br />
<br />
Κι ας το ξέρω πως του λόγου του<br />
στην ανεμόσκαλα εκεί, με περιμένει<br />
για να μου λιμάρει το σκοινί.<br />
<br />
Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν<br />
τα φώτα κάποιας γης,<br />
τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου,<br />
που λένε είν' οι κορφές του παραδείσου.<br />
<br />
Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια,<br />
δεν υπάρχει αυτή η στεριά,<br />
μιας και κανείς ποτέ του εκεί δεν πήγε,<br />
γι αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο κορμί σου.<br />
<br />
Και μπροστά απ' τους κολασμένους<br />
περνάω εγώ σαν μια σκιά<br />
που σεργιανάει στον Άδη<br />
τη δικιά σου μυρωδιά.<br />
<br />
Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή,<br />
να μοιραζόμαστε τούτη τη κόλαση μαζί.<br />
<br />
<br />
<b>Χ.Θηβαίος</b><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/KngJVhcu8Ys?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><br />
<br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-78029672491046659892011-05-19T13:58:00.000+03:002011-05-19T13:58:12.442+03:00Connected...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">''<i>Please stay in the line'</i>' she said. ''<i>You don' t have to talk. I just want to feel that you are there</i>.''<br />
Tia left the telephone hanging between her shoulder and her head. Her hair was wet form the sudden English shower through her way back home and now her hand was greasy. Her fingers was messing with her hair unpurposesly and they were wet from the rain water, the remenants from that morning's hairspray still in her hair and some sweat. ''How can you get sweaty while you are walking in the rain? I mean I know you' re walking and that provokes sweat, but it's also raining and it's most often cold while it's raining. Even the rain drops are cold most of the time'' she wondered from time to time.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.toonpool.com/user/894/files/phone_244745.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="http://www.toonpool.com/user/894/files/phone_244745.jpg" width="203" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Long distance love...!!!</td></tr>
</tbody></table><br />
<div>''<i>Are you still here</i>'' she asked ''<i>noo, the same this and that</i>'' she requested probably in a question about if anything interesting had came up recently. But she seemed not so interested in answering that one. Not because everything in her life was dull but because she was hangering for a conversation different from the typical one with the person on the other side of the line. Either that or no talking at all. Just the noise of his breath was enough. She could get calm in a second in the sound of his breath.</div><div> </div><div> ''<i>Are you alseep already</i>'' she asked while placing her feet in the couch. She was still with her wet clothes on. ''<i>I mean it's fine, don't worry... I mean if you think about it, we're not in the same time zone anymore..</i>.'' she started talking non-stop now. She was uncomfortable, trying to find her next line. ''<i>It's late there, right? At least later than here</i>'' she was now unbottoning her jeans. She should have a shower afterwards. To get rid off all the long day's pressure. A proper shower. In a bath.</div><div> </div><div>''<i>Yeah, goodnight..Catch you up tommorow.. I need to get some sleep too..</i>'' she knew she wouldn't sleep right away, but she lied anyway.</div><div>''<i>Yeah, goodnight there, too</i>'' her voice was a little over the top and uncontrolled.... ''And please God, don't let us loose intimacy'' that was more like a whisper. An informal pray. But noone heard it. Unless God truly exists. The beeb on the other side of the line was steady.</div><div> </div><div> <b>....by M.</b></div><div> </div><div> </div><div> </div><div> </div><div> <b>p.s.:</b> Όντας φανατική οπαδός της ελληνικής γλώσσας δεν περίμενα ποτέ ότι μια ιστορία γραμμένη στα αγγλικά θα μπορούσε να με αγγίξει τόσο...Μ. συνεχισε να μου γράφεις,σε παρακαλώ...μ' έχεις κάνει να αναθεωρήσω πολλά πράγματα στην ζωή και μου αρέσει!! ;-))</div><div> </div></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-48470875868205870732011-05-16T00:02:00.000+03:002011-05-16T00:02:02.368+03:00...κάλιο μια τέτοια θύμηση για πάντα να χαθεί...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br />
<b><span style="font-size: small;">Αγάπη</span></b><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">Ας μη γυρίζει ο λογισμός στα χρόνια εκείνα πίσω,</span><br />
<span style="font-size: small;">κάλιο μια τέτοια θύμηση για πάντα να χαθεί.</span><br />
<span style="font-size: small;">Ποιός ξέρει, τώρα θάτανε γραφτό να σ’αγαπήσω,</span><br />
<span style="font-size: small;">και τόσο που καμιά ποτέ δεν έχει αγαπηθεί.</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">Κι άν έφυγεν η νιότη σου, που θλίβεσαι για δαύτη,</span><br />
<span style="font-size: small;">ως για πουλί που πέταξε μ’άλλα μαζί πουλιά,</span><br />
<span style="font-size: small;">περσότερο από μι’άνοιξη τον έρωτα μου ανάφτει</span><br />
<span style="font-size: small;">του χινοπώρου τάγγιγμα στα ωραία σου μαλλιά.</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">Κι ακόμη φτάνω ν’αγαπώ σ’εσέ μιάν άλλη εικόνα,</span><br />
<span style="font-size: small;">τορκίζομαι στα μάτια σου που τόσο λαχταρώ,</span><br />
<span style="font-size: small;">τον ήρεμο κι ανέφελο και το γλυκό χειμώνα,</span><br />
<span style="font-size: small;">που στο χλωμό σου πρόσωπο μια μέρα θα θωρώ.</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">Και μάθε το, τις μελιχρές λαμπράδες του Δεκέμβρη,</span><br />
<span style="font-size: small;">και τις φεγγαροσκέπαστες του Γενναριού ομορφιές,</span><br />
<span style="font-size: small;">μήτε στις τρέλλες του Απριλιού κανένας θα τις εύρει</span><br />
<span style="font-size: small;">και μήτε στις μονότονες του Μάη καλοκαιριές.</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">Μιλτιάδης Μαλακάσης</span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-3057442865027044882011-05-15T12:19:00.000+03:002011-05-15T12:19:52.674+03:00T(ia) in the park<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> Tia let the sun shines warm her face.She closed her eyes and the whole world<br />
dissapeared.She could only feel the grass touching her skin.And the warmth.<br />
Turning her cheeks from pale to red.Not a fear.Not even been trumbled by<br />
the gang of squirells moving rapidly up and down beside her.She opened her<br />
eyes again...she had lost time.At least,sun was still there.Someone she'll never<br />
meet again,smile at her.She lit a cigarette and smiled back.<br />
<br />
For a moment,she was where she wanted to be...<br />
<br />
<br />
<br />
p.s.: Written by my lovely friend...my sweetheart...the only person I missed the most...<br />
Love you...thank you... M.</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-15000826323532270092011-05-02T00:13:00.000+03:002011-05-02T00:13:43.154+03:00Το παραμύθι ενός μοναχικού αστεριού...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Mια φορά κι έναν καιρό...<br />
<br />
Κάπως έτσι δεν ξεκινάν όλα τα παραμύθια;Και το δικό μας παραμύθι έχει την ίδια αρχή λοιπόν...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://lamprinesstigmesvinilio.files.wordpress.com/2007/01/shootingstar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="244" src="http://lamprinesstigmesvinilio.files.wordpress.com/2007/01/shootingstar.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αστέρι πιο ξέμακρο απ'όλα τα άλλα..έλαμπε εκεί ψηλά στον ουρανό περήφανο και όμορφο,δεν το ένοιαζε που δεν έκανε παρέα με τα υπόλοιπα αστεράκια.Είχε μάθει από μικρό να φωτίζει μόνο του και γνώριζε καλά πως ήταν το πιο λαμπερό από τα υπόλοιπα.Δεν το πείραζε που ποτέ κανένα δεν τόλμησε να το πλησιάσει,να του μιλήσει,να του κάνει λίγο παρέα...ή έτσι ήθελε να πιστεύει...<br />
...γιατί έπιανε πολλές φορές τον εαυτό του να ρίχνει κλεφτές ματιές στις συναθροίσεις των υπόλοιπων αστεριών,να τους κοιτάζει με ένα παραπονεμένο βλέμμα να γελούν και να αστειεύονται μεταξύ τους χωρίς να του δίνουν καθόλου σημασία..ήξερε πως το θαύμαζαν,αλλά ευχόταν έστω και για μια φορά να ήταν κι εκείνο φίλος με τα άλλα αστεράκια.Να παίζει και να τραγουδα μαζί τους,να τους λέει τα μυστικά,τους φόβους και τις ανησυχίες του...να'χει μια παρέα.Ήθελε να ερωτευτεί,να αγαπήσει,να νιώσει έστω τον πόνο της απώλειας μιας αγάπης μα δε μπόρεσε...δεν βρήκε ποτέ κάποιον να αγαπήσει και να αγαπηθεί...ποτέ μέχρι τότε...<br />
<br />
Ώσπου κάποιο βράδυ είδε ξαφνικά στον ουρανό ένα περίγραμμα από φως κι από σκοτάδι...ότι πιο λαμπερό και σκοτεινό συνάμα είχε συναντήσει ποτέ στην ζωή του...ανατρίχιασε στην θέα αυτού του αστεριού!! Ήταν τόσο παράξενα όμορφο που μπορούσε να το ξεχωρίσει ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα.Δεν μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα του από κείνο κι έμεινε έτσι αποσβολωμένο για πάρα πολύ ώρα..είχε ξεχάσει να αναπνέει κι όμως ο γρήγορος παλμός της καρδιάς του υπενθύμιζε πως ήταν ακόμα ζωντανό...ίσως και να ένιωθε πιο ζωντανό από ποτέ! Κι εκείνη την στιγμή ήταν που το βλέμμα του παράξενου αστεριού έπεσε πάνω του και σαν να μην έφτανε αυτό του φάνηκε πως του χαμογέλασε κιόλας..."Κάπως έτσι πρέπει να είναι ο έρωτας!" ,σκέφτηκε και είχε δίκιο.Γιατί αυτό που ένιωσε και συνέχισε να νιώθει για πολύ καιρό ακόμα δε θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο από έναν δυνατό έρωτα...μια ξαφνική αγάπη που έμελλε να μείνει στην καρδιά του για πάντα!!Κάτι πρωτόγνωρο...<br />
<br />
Από 'κείνο το αξέχαστο βράδυ δεν πέρασε ούτε λεπτό που να μην σκέφτεται τρόπους για να πλησιάσει την παράξενη αυτή μορφή,το ξεχωριστό αυτό αστέρι που ζέσταινε την καρδιά του απλά και μόνο με την ύπαρξη του.Μα όσο κι αν προσπάθησε δεν βρήκε το θάρρος να το κάνει,δεν είχε μάθει ποτέ να αγαπά,δεν ήξερε πως έπρεπε να συμπεριφερθεί,δεν μπορούσε όσο κι αν ήθελε να το προσεγγίσει...<br />
Πέρα από εκείνη την ματιά κι εκείνο το γλυκό χαμόγελο δεν έδειξε άλλο ενδιαφέρον το παράξενο αστέρι,τίποτε σημαντικό...Κι όσο κι αν περίμενε εναγωνίως το αστεράκι για ένα σημάδι δεν είδε τίποτα...καμμία περαιτέρω ανταπόκριση...κι όμως εκείνη η στιγμή ήταν αρκετή για να ριζώσει στην καρδιά του η αγάπη,ένας ανεκπλήρωτος έρωτας,κρυφός και ύπουλος...ένας έρωτας που το μαράζωνε μέρα με την μέρα...<br />
<br />
Άρχισε έτσι σιγά σιγά να χάνει την λάμψη του..ο πόνος του έπαιρνε όλη την λάμψη σαν να την ρουφούσε μέσα του..εκεί σ'εκείνο το σημείο της καρδιάς του που είχε φυλάξει την αγάπη του...Συνέχισε να ζεί μόνο του,έτσι όπως είχε μάθει να ζεί πάντα,μόνο που αυτή τη φορά δεν ήταν από επιλογή του...ήταν λόγω έλλειψης θάρρους να παραδεχτεί πως δεν άντεχε άλλο να ζεί έτσι...επειδή δεν είχε την δύναμη να πλησιάσει κανέναν...ούτε καν τον ίδιο τον λόγο της ύπαρξης του...κι συνέχισε να ζει έτσι για πολύ καιρό ακόμα...ώσπου,αδύναμο πια να υπερασπιστεί ακόμα και την ίδια του την ζωή,άρχισε να πέφτει προς την γη...αφήνωντας πίσω του μόνο μια αχνή φωτεινή ουρά...κι έτσι μόνο όπως έστεκε στον σκοτεινό ουρανό,έτσι κι έφυγε...η μόνη διαφορά ήταν πως τώρα πια είχε χάσει εντελώς την φωτεινότητα του...στο όνομα ενός έρωτα που δεν τόλμησε να ζήσει ποτέ του...<br />
<br />
Όσο φωτεινό κι αν είναι ένα αστέρι,λοιπόν,δεν μπορεί να ζήσει για πάντα μόνο του σ'αυτό τον αχανή ουρανό..χρειάζεται κι άλλα αστέρια δίπλα του για να ξεχωρίζει από ακόμα μεγαλύτερη απόσταση...χρειάζεται έναν τουλάχιστον λόγο να συνεχίσει να κρατάει την λάμψη του αμείωτη...χρειάζεται μια παρέα...<br />
...έναν σύντροφο...!!!<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
...Στο αστεράκι που δεν έμαθε ποτέ του πως να αγαπά....<br />
<br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-33321610739238121812011-03-30T16:30:00.000+03:002011-03-30T16:30:51.333+03:00"Ο κύριος Πιπ" του Lloyd Jones<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.odysseiabooks.gr/Images/Products/Product122502.Photo1.Original.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.odysseiabooks.gr/Images/Products/Product122502.Photo1.Original.jpg" width="217" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b> "Ξέρεις Ματίλντα δεν μπορείς να προσποιηθείς</b><br />
<b> ότι διαβάζεις ένα βιβλίο.Σε προδίδουν τα μάτια σου </b><br />
<b> και η αναπνοή σου.Ένας άνθρωπος μαγεμένος</b><br />
<b> από ένα βιβλίο απλώς ξεχνάει να αναπνεύσει.</b><br />
<b> Μπορεί να πιάσει φωτιά το σπίτι του,</b><br />
<b> και ο αναγνώστης που είναι απορροφημένος </b><br />
<b> σ'ένα βιβλίο δε θα σηκώσει το βλέμμα παρά αφού </b><br />
<b> λαμπαδιάσει η ταπετσαρία. </b><br />
<b> Για μένα, Ματίλντα, οι <i>Μεγάλες Προσδοκίες</i> </b><br />
<b> είναι ένα τέτοιο βιβλίο.Μου έδωσε την άδεια </b><br />
<b> να αλλάξω την ζωή μου".</b><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-4546661269018883702011-03-24T02:20:00.000+02:002011-03-24T02:20:06.595+02:00"Ατίμωση" του J.M. Coetzee<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.bibliopolio.gr/images/coversnew6/b68449.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://www.bibliopolio.gr/images/coversnew6/b68449.jpg" width="270" /> </a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b>"Κάτι συμβαίνει σ'αυτό το δωμάτιο, κάτι ανομολόγητο:</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b> εδώ η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα.</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b>Μετέωρη στον αέρα σφαδάζει για λίγο και συστρέφεται</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b>κι έπειτα χάνεται, λες και κάτι την ρουφάει μακριά.</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b>Ποτέ δεν θα μπορέσει να καταλάβει ότι αυτό το δωμάτιο δεν</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b>είναι ένα απλό δωμάτιο,αλλά μια τρύπα</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b>απ'όπου κάποιος διαρρέει από την ύπαρξη"</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-91710458645001625612011-03-16T01:34:00.000+02:002011-03-16T01:34:53.643+02:0001:23...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> Kάποτε κάποιος μου 'χε πει ότι αυτή η ώρα θα με κυνηγάει πάντα...<br />
<br />
Για άλλη μια φορά κοίταξα το ρολόι μου και έγραφε <b>01:23</b>!! Σύπμτωσις; Τυχαίο; Ίσως..<br />
Αλλά αυτό το πράγμα αρχίζει και με στοιχειώνει...τι το θελα κι εγώ να δω εκείνο το βράδυ τον αριθμό 23 με τον Κάρεϊ,να ορίστε τα αποτελέσματα.5 χρόνια μετά να ξεκινάω ένα ποστ αυτήν ακριβώς την ώρα και να σχολιάζω εκείνο το γεγονός...<br />
<br />
Εξήγηση γι αυτά τα φαινόμενα υπάρχει ή με λες απλά φαντασιόπληκτη;;<br />
Καλά με λες άνετα φαντασιόπληκτη αλλά παρατήρησε το κι εσύ...θα συνηδειτοποιήσεις ότι κοιτάς το ρολόι σου αυτή την συγκεκριμένη ώρα...<br />
<br />
Κι αν υπάρχει κάποιος που το έχει παρατηρήσει ήδη ας γράψει ένα σχολιάκι στο ποστ να αποτρελαθούμε μαζί!! :p<br />
<br />
01:23 For evaaaaah!!! :-)<br />
<br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-44595381438134104682011-03-14T13:42:00.000+02:002011-03-14T13:42:37.620+02:00Συνέντευξη-Αφιέρωμα στον Monsieur Minimal!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="article-tools clearfix"><div class="article-meta"><div class="article-meta"><span class="createdate">( Η συνέντευξη δόθηκε για την ιστοσελίδα liveplace.gr ) </span><span class="createdate"><br />
</span></div><span class="createdate"> </span></div><div class="article-meta"><span class="createdate"> </span></div><div class="article-meta"><span class="createdate">Παρασκευή, 08 Οκτώβριος 2010 11:53</span></div></div><div class="article-content"><img height="141" src="http://static.liveplace.gr/img/stories/2010/10/minimal.jpg" style="float: right;" width="240" /><br />
Ένας εξαιρετικά ταλαντούχος καλλιτέχνης... ένας γλυκύτατος άνθρωπος... ένας πραγματικός Κύριος... μελωδίες που σε ταξιδεύουν και τραγούδια που σ’αγγίζουν... όλα αυτά σ’ένα αφιέρωμα-συνέντευξη του <strong><em>Μεσιέ Μινιμάλ</em></strong> αποκλειστικά στο <strong>Liveplace</strong>!!!<br />
<br />
O <strong>Monsieur </strong><strong>Minimal</strong> είναι ο Χρήστος Τσιτρουδης , γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιαννιτσά και τον τελευταίο χρόνο μετακόμισε στην Αθήνα. Γράφει και συνθέτει ως monsieur minimal εδώ και 5 χρόνια. Διακρίθηκε μέσα από το διαγωνισμό του coca-cola sound wave με τα κομμάτια “<em>silk</em>” και “<em>love is a circle</em>” και συμμετείχε με σημαντική επιτυχία στη συλλογή της “<em>The sound of everything</em>” “<em>city campers</em>”.<br />
H μουσική του χαρακτηρίζεται από έντονα indie pop στοιχειά χωρίς να λείπουν όμως από αυτή οι electronica πινελιές . Το περιοδικό <em>Status</em> τον προτείνει στην κατηγορία του «<em>πρωτοεμφανιζόμενου της χρονιάς</em>». Το <strong>«<em>smile</em>»</strong>, ένα απ τα τραγούδια του άλμπουμ «<em>lollipop</em>» χρησιμοποιείται στο διαφημιστικό της μεγαλύτερης διατροφικής αλυσίδας Safeway σε Αμερική και Καναδά κι απ τη <em>Citroen Hellas</em> προς εξυπηρέτηση ενός διαφημιστικού κλιπ. Το αμερικανικό κανάλι MTV πρόκειται να χρησιμοποιήσει όλα τα κομμάτια του σε μια νέα τηλεοπτική εκπομπή. Η μουσική του ακούγεται από τους περισσότερους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς κατά τη διάρκεια εκπομπών, trailer και airplays. Το κομμάτι «<em>love story</em>» ήταν γι’ αρκετές εβδομάδες στα top charts της Τουρκίας και κυκλοφόρησε σε μια από τις πιο γνωστές συλλογές της χώρας. Το γαλλογερμανικό κανάλι «<em>Arte TV</em>» τον κάλεσε για την παρουσίαση του άλμπουμ του.<br />
Με άπλες όμορφες μελωδίες, γλυκά pop φωνητικά και με άριστες κριτικές, τόσο από το εσωτερικό όσο κι απ το εξωτερικό κι έχοντας στις βαλίτσες του το πρώτο του προσωπικό album που ακούει στο όνομα ”<strong><em>lollipop</em></strong>” o monsieur minimal τριγυρίζει ανά την Ελλάδα με σκοπό να αναδείξει την μουσική του και να κάνει τους ανθρώπους που τον ακούν να χαμογελούν, να ταξιδεύουν και να ερωτεύονται μέσα από αυτή. Στη σκηνή εμφανίζεται με ένα laptop, μια κιθάρα (ηλεκτρική και ακουστική), ένα μεγαλόφωνο και μια φωνή.<br />
Στα μέσα Απριλίου ο Monsieur Minimal (Χρήστος Τσιτρουδής) μεταμορφώνεται σε <strong>Μεσιέ Μινιμάλ και</strong> κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ του το οποίο θα είναι αποκλειστικά με ελληνικό στίχο από την <em>the sound of everything</em>. Ο τίτλος αυτού «<strong><em>Πάστα Φλώρα</em></strong>» και με συμμετοχή-έκπληξη της Δήμητρας Γαλάνη σε ένα από τα κομμάτια του δίσκου! Οι γλυκές και ταξιδιαρικες μελωδίες δεν λείπουν φυσικά ούτε από το πάστα Φλώρα (ένας δίσκος που παραπέμπει στην την αγνότητα της παιδικής ηλικίας και φτάνει μέχρι τους πιο φανταστικούς έρωτες σε μια πιο προσιτή γλώσσα για το Ελληνική κοινό).<br />
Η μουσική είναι η βάση του monsieur minimal και για αυτό θα ακολουθήσει σύντομα τρίτο άλμπουμ, καθαρά αγγλόφωνο, αλλά προς το παρόν ο Μεσιέ Μινιμάλ δεν επαναπαύεται στις δάφνες του πρώτου δίσκου και αποφασίζει να προσεγγίσει ένα μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού κοινού μέσω του ελληνικού στίχου.<br />
H επίσημη ιστοσελίδα : <a href="http://www.monsieurminimal.com/">http://www.monsieurminimal.com/</a><br />
H σελίδα του στο<strong></strong><strong>Myspace</strong> : <a href="http://www.myspace.com/monsieurminimal">http://www.myspace.com/monsieurminimal</a> , <a href="http://www.myspace.com/mminimalpastaflora" target="_blank">http://www.myspace.com/mminimalpastaflora</a><br />
Η σελίδα του στο<strong></strong><strong>Facebook : </strong><a href="http://www.facebook.com/profile.php?id=1212758421">http://www.facebook.com/profile.php?id=1212758421</a><br />
<br />
Πριν από περίπου έναν μήνα άκουσα live τον Μεσιέ Μινιμάλ στο <strong><em>Reworks </em><em>Festival</em></strong> στην Θεσσαλονίκη και μαγεύτηκα με την μουσική του... ήταν και ο λόγος φυσικά που πήγα σ’αυτό το φεστιβάλ. Όταν τον γνώρισα μπήκα στον πειρασμό να του ζητήσω να πραγματοποιήσουμε μια συνέντευξη για το <strong>Liveplace</strong>... και δέχτηκε με χαρά να του υποβάλλω τηλεφωνικώς τις ερωτήσεις μου!!! Ας δούμε,λοιπόν,τι μας είπε ο ίδιος για το ξεκίνημα του, τα όνειρα του, και το μέλλον του!!!<br />
<br />
<br />
<strong>1) Πότε έγινε το ξεκίνημα της καριέρας σου και πως σου προέκυψε το όνομα "Μεσιέ Μινιμάλ";</strong><br />
<strong>MM :</strong> Ξεκίνημα καριέρας... είναι βαριές κουβέντες,απλά όλα ξεκίνησαν από το Coca-Cola Soundwave εκεί πήρανε σάρκα και οστά. Παρόλαυτα η ενασχόληση μου με την μουσική υπήρχε από την εφηβεία. Και το Μεσιέ Μινιμάλ προέκυψε «τυχαία» κατα κάποιον τρόπο, έψαχνα να βρω ένα ψευδώνυμο και θεωρώντας πως οι μουσικές μου είναι απλές και ότι προσπαθώ να είμαι πάντα και σε όλα κύριος βγήκε αυτός ο συνδυασμός.<br />
<br />
<strong>2) Ποιές υπήρξαν και ποιές συνεχίζουν να είναι μέχρι και σήμερα οι μουσικές σου επιρροές;</strong><br />
<strong>MM :</strong> Οι μουσικές μου επιρροές ξεκινάνε από την εποχή του MTV και τον Michael Jackson πηγαίνουν στην εποχή της εναλλακτικής σκηνής του Grunge στο Σιάτλ, από Nirvana, Pearl Jam και μετά ανοίγουν οι ορίζοντες από βρετανική και σουηδική pop μέχρι και new jazz, techno, house. Από πιο γνωστά ονόματα Radiohead, Moby, JJ-Johansson, Belle and Sebastian. Πολλά ακούσματα όπως καταλαβαίνεις εκτός από trance,metal ,κλασική μουσική και λαϊκά που θα μπορούσα να τα άκουγα κι αυτά αλλά δεν με εκφράζουν.<br />
<strong><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiygiDru8L6-6h2da3yPmz7kgbSxReL0Di45G7eP7Wp7Fjge6p0foTILomjFU7UQ9BMDvy_bN08GI5CC7Ml4mUB0WmOE-jIq8f2WWA33Aejc5yWtGiTeBQDRLND2q2YxRIGQ99P0zQEeGAy/s320/monsieur_minimal.jpg" style="display: block; float: left;" /> </strong><br />
<strong>3) Ο πρώτος σου δίσκος έγινε με αγγλικό στίχο αλλά στο "Πάστα Φλώρα" χρησιμοποιήσες ελληνικούς;Γιατί έγινε αυτή η αλλαγή;</strong><br />
<strong>ΜΜ : </strong>Δεν το βλέπω σαν αλλαγή γιατί μένα η γλώσσα είναι σαν ένα όργανο-μέσο. Η μουσική ,το ύφος και η αισθητική που θέλω να περάσω είναι το ίδιο δεν έχει να κάνει με το ποιά γλώσσα θα χρησιμοποιήσω, απλά σ’αυτά τα κομμάτια μου προέκυψε πιο εύκολα ο ελληνικός στίχος.Συνεχίζει και με γοητεύει ο αγγλικός στίχος, είναι πιο εύκολος από τον ελληνικό και εκεί προσανατολίζομαι γιατί ο επόμενος δίσκος θα είναι και πάλι αγγλόφωνος. Τώρα σκέφτομαι να βάλω και το «Πάστα Φλώρα» σε γαλλικό στίχο γιατί πιστεύω ότι θα ταίριαζε σ’αυτό το κομμάτι το όργανο του γαλλικού στίχου. Εν ολίγοις, δεν πρόκειται δηλαδή για κάποια στροφή ή για κάποια μετάλλαξη, απλά κουρδίζω διαφορετικά.<br />
<br />
<strong>4) Σχετικά με την έξαρση της τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια (Ίντερνετ,social networks), θεωρείς πως το διαδίκτυο βοηθάει την δουλειά ενός καλλιτέχνη να προωθηθεί;</strong><br />
<strong></strong><strong>MM :</strong> Στο Internet πλέον μπορεί κάποιος μόνος αλλά με πολύ δουλειά και με πολύ επιμονή να διαφημίσει σ’έναν συγκεκριμένο βαθμό την δουλειά που κάνει.Γίνεται πιο άμεση η διαφήμιση της δουλειάς κάποιου μέσω του myspace για παράδειγμα, του facebook,στέλνοντας χιλιάδες e-mail καθημερινά,μπαίνοντας σε blogs ή ακόμα και διενέμοντας δωρεάν την μουσική.Σίγουρα πρέπει να συμβαδίσουμε με την τεχνολογία και με το πως έχει εξελιχθεί αυτή και να βρούμε ένα τρόπο έτσι ώστε να επιβιώσουν όλοι (στιχουργοί,καλλιτέχνες και κοινό).<br />
<br />
<strong>5) Τι καινούργιο μας ετοιμάζεις αυτό τον καιρό; Είναι στα άμεσα σχέδια σου και το επόμενο άλμπουμ;</strong><br />
<strong>ΜΜ : </strong>Τώρα ετοιμάζω να βγάλω ένα digital release με 5 κομμάτια από το “Lollipop” τα οποία θα κάνω remix μ’έναν συνεργάτη μου και θα βγει μέχρι το τέλος του χρόνου. Ετοιμάζουμε επίσης τα videoclips για το “Πάστα Φλώρα” ,το “Κι αν χαθείς” και το “Call Girl”.Στο studio ετοιμάζουμε κάποιο remix στο “Kι αν χαθείς” , σκέφτομαι να βγάλω το “Πάστα Φλώρα” αγγλόφωνο και γαλλόφωνο και αφού ξεμπερδέψω με όλα αυτά μπαίνω στην τελική ευθεία για το επόμενο άλμπουμ μου, το αγγλόφωνο που λέγαμε πριν, που τα περισσότερα κομμάτια είναι έτοιμα αλλά θέλει πολύ δουλειά στην παραγωγή.<br />
<img src="http://www.soundike.com/artists_foto/56000/56594.jpg" style="display: block; float: left;" /><br />
<br />
<strong>6) Είσαι ευτυχισμένος με την μέχρι τώρα πορεία σου και όλα όσα έχεις καταφέρει να πραγματοποιήσεις;</strong><br />
<strong>ΜΜ : </strong>Ναι,ναι είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος κι ευτυχισμένος δόξα το Θεό. Να σκεφτείς ότι άλλαξα ζωή 180 μοίρες. Από κει που ήμουν σε μια πραγματικότητα όπως όλος ο κόσμος -πρωινή δουλειά- ξαφνικά βρέθηκα να ζω σ’εναν κόσμο που πραγματοποιώ τα όνειρα μου, ακολουθώ αυτό που ονειρευόμουν να κάνω-την μουσική- και προσπαθώ να βιοποριστώ μέσα απ’αυτό.<br />
<br />
<strong>7) Στον προσωπικό και στον επαγγελματικό σου τομέα, ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον;</strong><br />
<strong>MM :</strong> Όνειρο μου είναι να είμαι καλά ψυχικά και σωματικά κυρίως,να έχω ανθρώπους δίπλα μου που αγαπώ και μ’αγαπούν,και όσο το δυνατόν να μπορεί όλος ο κόσμος να είναι καλά γιατί αυτό έχει αντίκτυπο σε όλους μας.Και μουσικό μου όνειρο απατηλό και τρελό θα έλεγα, είναι να καταφέρω μια δισκογραφία στο εξωτερικό ή κάποιες εμφανίσεις.<br />
<br />
<br />
<strong>8) </strong><strong>Kαι για το τέλος... ποιό είναι το μήνυμα σου προς τους επισκέπτες του </strong><strong>Liveplace και προς όλους αυτούς που σε θαυμάζουν και σε στηρίζουν;</strong><br />
<strong>ΜΜ : </strong>Nα κυνηγάν τα όνειρα τους,απλά. Γιατί αν προσπαθείς για όσα ονειρεύεσαι θα είσαι και πιο ισορροπημένος και πιο σωστός άνθρωπος. Και να απωθούν όσο περισσότερο μπορούν τα κόμπλεξ για να είναι πιο ήρεμοι ψυχικά.<br />
<br />
<em>~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ </em><br />
<em>Θα ήθελα να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά τον Χρήστο -Μεσιέ Μινιμάλ- για την συνέντευξη που μου παραχώρησε, για τον χρόνο που μου διέθεσε και για τις περαιτέρω πληροφορίες που μου έδωσε. Να του ευχηθώ να παν όλα καλά στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή και να έχει πάντα επιτυχίες (οι οποίες είναι δεδομένες με το δικό του το ταλεντο!!). Έχουμε πολλά να δούμε και να ακούσουμε ακόμα απ’αυτόν τον καλλιτέχνη και είμαι σίγουρη πως θα είναι τα καλύτερα!! Είναι ένας πραγματικός monsieur σε ότι κι αν κάνει!</em><br />
<br />
<br />
<em><strong>Σταματία Καρπάτσιου</strong></em><br />
</div><span class="modifydate"></span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-28643327342186587832011-03-04T15:21:00.001+02:002011-03-04T15:21:10.797+02:00Συνέντευξη με τους Mikro!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="article-tools clearfix"><div class="article-meta"><div class="article-meta"><span class="createdate">( Η συνέντευξη δόθηκε για την ιστοσελίδα liveplace.gr ) </span><span class="createdate"><br />
</span></div><span class="createdate"> </span></div><div class="article-meta"><span class="createdate"> </span></div><div class="article-meta"><span class="createdate"> </span></div><div class="article-meta"><span class="createdate"> Τρίτη, 09 Μάρτιος 2010 11:16</span></div></div><img height="141" src="http://farm3.static.flickr.com/2650/4203577048_9b07ba8502.jpg" style="float: right;" width="240" /><br />
<br />
<strong>Η παρέα που φιλοξενούμε</strong><strong> σήμερα στο </strong><strong>liveplace</strong><strong></strong><strong>δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις… είναι η παρέα που μας ξεσηκώνει και μας ταξιδεύει με τα τραγούδια της… είναι πρωτοπόροι στην </strong><strong>electro</strong><strong></strong><strong>μουσική στην Ελλάδα και αναμφισβήτητα οι καλύτεροι... το όνομα τους θυμίζει μονάδα μέτρησης που χρησιμοποιείται κυρίως στην τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών… οπότε δεν θα μπορούσαμε να μην μπούμε στον πειρασμό να τους γνωρίσουμε καλύτερα...</strong><br />
<br />
Η παρέα τους αποτελείται από:<br />
<strong>* Νίκος Μπιτζένης (programming, loops, synths, φωνητικά)</strong><br />
<strong>* Ρία Μαζίνη (φωνητικά, synths)</strong><br />
<strong>* Γιάννης Λευκαδίτης (κιθάρες)</strong><br />
<strong>* Στέλιος Εμμανουηλίδης(synths, loops, D.J.’s scratch)</strong><br />
<strong>Και το όνομα αυτών….. “</strong><strong><em>MIKRO</em>”….απολαύστε τους σε μια αποκλειστική συνέντευξη για το </strong><strong>Liveplace…</strong><br />
<strong><br />
</strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<strong></strong><br />
<br />
<br />
<br />
<strong>1) Καταρχήν θα ήθελα να αρχίσουμε με μια ιστορική αναδρομή. Πότε και πώς έγινε, λοιπόν, το δικό σας </strong><strong> big</strong><strong></strong><strong>bang</strong><strong> και πώς προέκυψε η ονομασία "</strong><strong><em>Mikro</em></strong><strong>" του συγκροτήματος;</strong><br />
<br />
<strong>Mikro</strong><strong> :</strong> Όλα ξεκίνησαν στη Θεσσαλονίκη όταν ο Νίκος, ο Γιάννης, η Ρία και ο Στέλιος βρέθηκαν στο ίδιο στούντιο και ανακάλυψαν ότι έχουν τα ίδια ακούσματα και κοινές μουσικές αναζητήσεις. <br />
Το όνομα "Μίκρο" το επιλέξαμε καθότι αντιπροσωπεύει την ηλεκτρονική μουσική που κάνουμε και συμβολίζει την τεχνολογία, όπως για παράδειγμα τα μικροτσίπ, τα κινητά, τους δίσκους ηλεκτρονικών υπολογιστών, που έχουν την τάση να μικραίνουν σε χωρητικότητα αλλά παράλληλα να γίνονται ισχυρότερα. <br />
Θα λέγαμε ότι το όνομα Μίκρο μας φέρνει στο μυαλό συμπυκνωμένη ενέργεια μιας ακτίνας laser!<br />
Το big bang έγινε όταν ενώσαμε τις δυνάμεις μας και προέκυψε "Το τέλος του κόσμου", ο πρώτος μας δίσκος, όπου ξεχώρισε "Η άσπρη σοκολάτα", ένα τραγούδι πρωτοποριακό σε μια εποχή που η μουσική ήταν κατά κύριο λόγο σκοτεινή και της έλειπε το παιχνίδι και η θετική διάθεση.<br />
<br />
<strong><img src="http://farm3.static.flickr.com/2674/4188245922_d6c179f19c_m.jpg" style="display: block; float: right;" /> </strong><br />
<strong>2) Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές σας και κάποια ακούσματα που ενδεχομένως έχετε ενσωματώσει και στην δική σας δουλειά;</strong><br />
<br />
<strong>Mikro</strong><strong> :</strong> Οι μουσικές μας επιρροές, είναι κοινές μεταξύ μας, αλλά και σε σημεία διαφέρουν και όλες αυτές φιλτράρονται για να προκύψει η Μίκρο μουσική. Ακούσματα από τα 80ς φυσικά και επηρεασμένοι από την electropop.<br />
Μερικά αγαπημένα μας σχήματα είναι οι Depeche mode, οι New Order, Human League, The Cure, Duran-Duran, Tuxedomoon, Sex Pistols, The Chemical Brothers, Underworld, Massive Attack, Kraftwerk, Air, Goldfrapp, Ladytron και πολλά άλλα. <br />
Από κει και πέρα παρακολουθούμε εντατικά τη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική και είμαστε ανοιχτοί σε νέους φρέσκους ήχους. Τελευταία έχουμε παθιαστεί με τη γαλλική και βέλγικη electro σκηνή και την εταιρία Kitsune, που έχει επίδραση στη μουσική μας.<strong> </strong><br />
<br />
<br />
<strong>3) Πώς γράφουν μουσική οι </strong><strong><em>Mikro</em></strong>; Ποιά είναι τα ερεθίσματα που σας οδηγούν στο να γράψετε ένα κομμάτι ή έναν ολόκληρο δίσκο;<br />
<br />
<strong>Mikro</strong><strong> :</strong> Με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, γράφουμε μουσική. Μπορεί να ξεκινάει από μια ιδέα στα synths ή να προκύπτει μέσα από πειραματισμό με μουσικά προγράμματα. Πολλές φορές μια μελωδία μας κολλάει στο μυαλό ή στίχοι γύρω από τους οποίους στήνεται ένα τραγούδι. <br />
Τα ερεθίσματα μας είναι οι προσωπικές μας αναζητήσεις, η σημερινή εποχή και πώς την αντιλαμβανόμαστε, οι διαθέσεις της στιγμής, τα όνειρα μας, πράγματα και καταστάσεις που εμπνέουν τον καθένα μας να δημιουργήσει.<br />
<br />
<br />
<strong>4) Πώς θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας και ποια όργανα συνδυάζετε μαζί με τους ψηφιακά παραγόμενους ήχους του υπολογιστή;</strong><br />
<br />
<strong>Mikro</strong><strong> :</strong> Η μουσική μας περιλαμβάνει όλο το φάσμα της ηλεκτρονικής μουσικής. Είναι pop, rock, electro, break beat, progressive, alternative, space, dance, disco και περιέχει και πολλά ατμοσφαιρικά περάσματα. Σίγουρα δεν μπορούμε να την ονοματίσουμε τόσο εύκολα! <br />
Μαζί με τους ψηφιακούς ήχους πειραματιζόμαστε τελευταία με όλο και περισσότερα μουσικά όργανα. Αναλογικά synths, hardware, κιθάρες, μπάσο, σαξόφωνο, electronic drum kits. Τώρα προσθέσαμε και την χρήση i-pod και wii controllers για αναπαραγωγή ήχων και ηχοληψία. Καλύτερα να τα δείτε στην πράξη στα live μας για να καταλάβετε τι εννοούμε!<br />
<br />
<br />
<strong>5) Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα ξέσπασμα με την χρήση των δωρεάν υπηρεσιών που συναντάμε στο διαδίκτυο(</strong><strong>Facebook</strong><strong>, </strong><strong>MySpace</strong><strong> κ.α.)όπου ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει τον δικό του "χώρο" και να προβάλλει την δουλειά του..Εσείς νιώθετε ότι κερδίζετε πράγματα απ' όλο αυτό;</strong><br />
<br />
<strong>Mikro</strong><strong> :</strong> Ναι βεβαίως, πάρα πολλά! Είναι ένας διαδεδομένος και πετυχημένος τρόπος να έχεις μια αξιοπρεπή παρουσία στο internet, να βρίσκεσαι σε ένα δικτυακό περιβάλλον, όπου θα έχουν άμεση πρόσβαση στις πληροφορίες σου οι φαν της μουσικής σου, θα μπορείς να στέλνεις τα νέα σου κτλ. Είναι πολύ σημαντικό, γιατί έτσι έχουμε καλύτερη επικοινωνία με τον κόσμο και κυρίως με τους φίλους του γκρουπ στο εξωτερικό.<br />
<br />
<br />
<strong>6) Γενικά ποια είναι η σχέση σας με την τεχνολογία και το διαδίκτυο;</strong><br />
<br />
<strong>Mikro :</strong> Μεγάλη! Είναι καθημερινή μας τρέλα και ενασχόληση. Το χρησιμοποιούμε για ενημέρωση, παρακολουθώντας κάποια blogs και σελίδες, για τους ΜΙΚΡΟ, για βίντεο, για web design, μουσική, διασκέδαση, για δημιουργία, για τα πάντα!<br />
<br />
<br />
<strong>7) Κατά την άποψη σας τι είναι αυτό που σας κάνει να ξεχωρίζετε και να είστε τόσο αγαπητοί στο κοινό;</strong><br />
<br />
<strong>Mikro</strong><strong> :</strong> Νομίζουμε ότι είναι αυτό που βγάζουμε σαν ομάδα καθώς και το πάθος μας για τη μουσική. Ο κόσμος καταλαβαίνει αν κάποιος καλλιτέχνης κάνει κινήσεις ψεύτικες για να εντυπωσιάσει ή δεν είναι αυθεντικός. <br />
Θεωρούμε ότι επειδή ακριβώς οδηγούμαστε από αυτή την αγάπη μας αλλά και από την επιθυμία μας να μεταδώσουμε τον παλμό μας και τα μηνύματα μας στον κόσμο, γι αυτό το λόγο μας ξεχωρίζουν και μας αγαπάνε και φυσικά τους το ανταποδίδουμε με το να είμαστε πιστοί στην ιδεολογία μας και κάνοντας προσεκτικές επιλογές στην πορεία μας.<br />
<br />
<br />
<strong>8)Τι έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια στην ελληνική </strong><strong>electro</strong><strong> σκηνή και ποια πιστεύετε ότι είναι η συνεισφορά σας σ' αυτήν;</strong><br />
<br />
<strong>Mikro</strong><strong> :</strong> Τα τελευταία χρόνια ακούμε όλο και περισσότερους Έλληνες καλλιτέχνες και συγκροτήματα να ενσωματώνουν στη μουσική τους electro στοιχεία, ενώ όταν ξεκινήσαμε εμείς επικρατούσε το ροκ και η ηλεκτρονική μουσική ήταν σπάνιο είδος. <br />
Η συνεισφορά μας και το καινούργιο που φέραμε ήταν η χορευτική μας διάθεση, δυνατό ήχο, τραγούδια με μηνύματα ξεκάθαρα και αισιόδοξα, που άγγιξαν τον κόσμο καθώς στις συναυλίες μας γινόταν και συνεχίζεται να γίνεται "κάθε μέρα και άλλο πάρτι"!<br />
<br />
<br />
<strong>9) Ξεχωρίζετε κάποιο ή κάποια από τα τραγούδια σας; Κάποιο ίσως που απολαμβάνετε πιο πολύ τόσο στις πρόβες όσο και στις </strong><strong>live</strong><strong> εμφανίσεις σας</strong><strong>;</strong><br />
<br />
<strong>Mikro</strong><strong> :</strong> Γενικώς δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσουμε κάποιο τραγούδι μας και να έχουμε κάποιο αγαπημένο, γι αυτό οι προτιμήσεις μας ακριβώς προκύπτουν από την εκτέλεση τους στο live και την ανταπόκριση του κόσμου. <br />
Πάντα τα νέα τραγούδια, μας ενθουσιάζουν περισσότερο γιατί τώρα τα γνωρίζει το κοινό μας και είναι μεγαλύτερη πρόκληση για μας, όπως είναι το "Πόσο ακόμα", το "My friends", "To robonation", το "People", που υπάρχουν στη νέα μας κυκλοφορία "Download". Βέβαια ξεχωρίζουμε και κάποια τραγούδια που κατά τη διάρκεια του live, ξεσηκώνουν τον κόσμο, όπως το "αυτή η πόλη", "το Tronik πλάσμα", "η σειρά σου" και πολλά άλλα.<br />
<br />
<strong><img src="http://farm1.static.flickr.com/193/514766192_8f36288ff7_m.jpg" style="display: block; float: right;" /> </strong><br />
<strong>10)Το τελευταίο διάστημα κάνετε πολλές </strong><strong>live</strong><strong> εμφανίσεις σε </strong><br />
<strong>διάφορα μέρη της Ελλάδας. κατά πόσο σας κουράζουν όλες αυτές οι μετακινήσεις και κατά πόσο απολαμβάνετε την άμεση επαφή με τον κόσμο;</strong><br />
<br />
<strong>Mikro</strong><strong> :</strong> Ναι όντως, σε ένα μικρό χρονικό διάστημα δώσαμε συναυλίες σε Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Χανιά, Νιγρίτα και στις 11 Μαρτίου θα είμαστε Αθήνα στο public του Συντάγματος. <br />
Στη συνέχεια ακολουθούν τα Γιάννενα, η Καστοριά, οι Σέρρες, το Αγρίνιο, η Πάτρα, ο Βόλος, η Λάρισα και η Κύπρος αργότερα. <br />
Μην ξεχνάμε βέβαια και την πετυχημένη εμφάνιση μας στο φημισμένο χώρο συναυλιών,Scala του Λονδίνου, μαζί με τις Marsheaux, σε μια συναυλία που διοργάνωσε η εταιρία μας, Undo Records.<br />
Μέχρι στιγμής είναι έτσι διαμορφωμένο το πρόγραμμα μας ώστε να μην υπάρχει ταλαιπωρία από τις μετακινήσεις. Φροντίζουμε όταν είναι εφικτό να ταξιδεύουμε μια μέρα πριν στον προορισμό μας, ώστε να έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τους διοργανωτές, που συνήθως είναι παιδιά παθιασμένα με τη μουσική και να έχουμε δυνάμεις για το επόμενο βράδυ του live. <br />
Απολαμβάνουμε στο έπακρο την άμεση επαφή με τον κόσμο, χαιρόμαστε και γεμίζουμε αφάνταστα όταν αφήνεται στο ρυθμό μας, χορεύει και τραγουδάει μαζί μας. <br />
Είναι το καλύτερο δώρο και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε!<br />
<br />
<br />
<strong>11)Ποιοι είναι </strong><strong>o</strong><strong>ι στόχοι και τα όνειρα των "</strong><strong>Mikro</strong><strong>"..και τι να περιμένουμε στο μέλλον από σας;</strong><br />
<br />
<strong>Mikro</strong><strong> :</strong> Οι στόχοι μας είναι να γινόμαστε όλο και καλύτεροι στη μουσική μας αλλά και στην μετάδοση της. Τα όνειρα μας είναι να προωθήσουμε περισσότερο τον ήχο μας στο εξωτερικό, μέσα από συνεργασίες με καλλιτέχνες που θαυμάζουμε αλλά και κυκλοφορίες των τραγουδιών μας, από ξένες δισκογραφικές εταιρίες. Να συνεχίσουμε να έχουμε αυτή την όμορφη σχέση με τους φίλους της μουσικής μας και τους ευχαριστούμε που μας στηρίζουν καθημερινά!<br />
Στο μέλλον να περιμένετε νέα video clips, συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και άλλες Μίκρο εκπλήξεις! Να αναφέρουμε ότι θα είμαστε συντελεστές στο 48hour music project, ακούγοντας και ψηφίζοντας τα καλύτερα τραγούδια που θα γίνουν μέσα σε 48 ώρες. Για περισσότερες πληροφορίες εδώ <a href="http://48hourproject.gr/music/">http://48hourproject.gr/music/</a><br />
Στα παρακάτω links μπορείτε να μας βρείτε στο internet για να παρακολουθείτε τα νέα μας.<br />
Official site: <a href="http://www.msplinks.com/MDFodHRwOi8vd3d3Lm1pa3JvLmdy" target="_blank">http://www.mikro.gr</a><br />
MySpace profile: <a href="http://www.myspace.com/mikrospace">http://www.myspace.com/mikrospace</a><br />
Facebook page: <a href="http://liveplace.gr/www.facebook.com/MIKROband">www.facebook.com/MIKROband</a><br />
YouTube Channel: <a href="http://www.youtube.com/mikromusic">http://www.youtube.com/mikromusic</a><br />
Follow on Twitter: <a href="https://twitter.com/mikromusic">https://twitter.com/MIKROmusic</a><br />
I like page: <a href="http://www.ilike.com/artist/Mikro">http://www.ilike.com/artist/Mikro</a><br />
Last Fm profile: <a href="http://www.last.fm/music/Mikro">http://www.last.fm/music/Mikro</a><br />
MIKRO photos: <a href="http://www.flickr.com/photos/digitalspace/">http://www.flickr.com/photos/digitalspace/</a><br />
<br />
<br />
<strong>12) Τέλος θα θέλαμε την άποψη σας για το σπίτι μας!Πώς σας φάνηκε το </strong><strong>liveplace</strong><strong>.</strong><strong>gr </strong><strong> και τι μήνυμα θα θέλατε να δώσετε στους πολυάριθμους επισκέπτες μας που σίγουρα πολλοί απ' αυτούς παρακολουθούν τα βήματα σας όλα αυτά τα χρόνια;</strong><br />
<br />
<strong>Mikro</strong><strong> :</strong> Το site σας μας φάνηκε πολύ ενδιαφέρον, με φρέσκα νέα από το χώρο της τεχνολογίας, του internet, της μουσικής, των games, θέματα που μας αγγίζουν ως Μίκρο αλλά και απευθύνονται στο μεγαλύτερο ποσοστό των χρηστών του internet.<br />
Μπράβο στην ομάδα σας για όλη αυτή την παρουσία!<br />
Στους επισκέπτες σας θα θέλαμε να δώσουμε το εξής επίκαιρο μήνυμα:<br />
Είναι μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη για την Ελλάδα, με την οικονομική κρίση, τα μέτρα και τα χιλιάδες προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω μπροστά σε οποιεσδήποτε αντίξοες συνθήκες, είμαστε δυνατοί και θα τα καταφέρουμε, αρκεί να κλείνουμε τα αυτιά μας στις "Σειρήνες" της εποχής, ακολουθώντας το παράδειγμα του Οδυσσέα.<br />
Τέλος, να μην αφήνουμε κανέναν να τσαλακώνει την αξιοπρέπεια μας, να μας αποπροσανατολίζει και να μας χειραγωγεί, πουλώντας μας ψέματα και ψευδαισθήσεις που μας απομακρύνουν από τις αληθινές ανάγκες και τα όνειρα μας.<br />
<br />
<strong> </strong><br />
<strong>~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~</strong><br />
<br />
<strong>Να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά τους απίστευτους </strong><strong>MIKRO</strong><strong></strong><strong>και τον μάνατζερ τους τον κ.Νίκο Μοδιώτη για τη ανταπόκριση τους…Ήταν μια υπέροχη συνέντευξη που ελπίζω να την απολαύσατε και ‘σεις όπως και γω…Καλή συνέχεια στην περιοδεία των παιδιών και εύχομαι η έμπνευση και η δύναμη τους να είναι αστείρευτη!</strong><br />
<br />
<strong>Σταματία Καρπάτσιου</strong><br />
<br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4644553485694154553.post-62156184589987286252011-03-02T01:48:00.001+02:002011-03-02T01:49:23.216+02:00You never told me...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: large;"><b>Did you ever really missed me?...I don't think so...</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><br />
</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>Now is the time ...</b></span><br />
<br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11828121737251754324noreply@blogger.com0