Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Ξέρω τι έκανα φέτος το καλοκαίρι...

0 σχόλια


   Μια εποχή που περιμένουμε όλοι πως και πως!Τα παιδιά επειδή κλείνουν τα σχολεία και οι μεγάλοι επειδή θα ξεκλέψουν κάποιες μέρες άδειας από την δουλειά...είναι η εποχή των διακοπών!!

  Η αλήθεια είναι ότι πάντα με κούραζε τον καλοκαίρι..ένας μήνας νομίζω είναι αρκετός..βλέπεις είμαι άνθρωπος που λατρεύει το (φυσιολογικό) κρύο και τον χειμώνα!!Όχι ότι μου κακοέπεσε η δίμηνη σχεδόν απουσία μου από την δουλειά αλλά είχα συνηθίσει σε έναν χειμώνα με τρελούς ρυθμούς όπου το φροντιστήριο είχε γίνει το δεύτερο σπίτι μου.Έτσι προτίμησα ένα καλοκαίρι πιο ήπιων τόνων...παρέα με τις φίλες μου σε κοντινές παραλίες..με αρκετό ποτό,πολύ γέλιο και αρκετό κάψιμο (στον ήλιο)!! :p

  Έζησα κάποιες βαρετές στιγμές...κάποιες θρυλικές που θα'χω να θυμάμαι για πάντα και κάποιες στιγμές απόλυτης χαλάρωσης!! Διάβασα καμμιά δεκαριά λογοτεχνικά βιβλία -ακόμα και στο κινητό- άλλα γραμμένα στην ελληνικήν και κάποια άλλα (βλ.Game of thrones) εις την αγγλικήν.Ήπια τα αγαπημένα μου κοκταϊηλς δίπλα στο κύμα,απόλαυσα τα βράδια μου στην πόλη και κυρίως περνούσα την ώρα μου στο αγαπημένο μου στέκι στο χωριό με τους φίλους μου και τον υπόλοιπο χρόνο μου εκεί εκνεύριζα την μητέρα μου και βασάνιζα τους γονείς μου γενικά (πράγμα που όπως φαίνεται τους είχε λείψει πολύ!!χιχι)

  Ήταν παρόλαυτα ένα παράξενο καλοκαίρι...κυριώς γιατί δεν είχα δίπλα μου 2 από τους καλύτερους μου φίλους οι οποίοι βρίσκονται στο Λονδίνο (εγώ γιατί δεν πήγα εκεί ακόμα απορώ!!),μου έλειψαν απίστευτα πολύ...είχα συνηθίσει να πηγαίνω παντού μαζί τους και φέτος μου κακοφάνηκε που δεν μπόρεσα ούτε καν να τους δω (ας είναι καλά το Skype!!).Ήταν,επίσης,ένα επικοδομητικό καλοκαίρι όσον αφορά τις φιλίες μου..ατέλειωτες συζητήσεις για διάφορα θέματα που μας απασχολούν..μερικές αψημαχίες μεταξύ μας (έτσι για να υπάρχει κ λίγο ίντριγκα βρε αδερφέ! xD)...με κάποιους τα βρήκαμε,με κάποιους τα χάσαμε εντελώς και δεν χρειάζεται να τα ξαναβρούμε...έκανα καινούργιους φίλους,έχασα μερικούς και διάφορα τέτοια!!

   Μια αγωνία την περάσαμε και πρόσφατα όσον αφορά τα παιδιά που είχαμε στο φροντιστήριο! Πως έγραψαν,που θα περάσουν κ.τ.λ.  αλλά ευτυχώς όλα έληξαν ευχάριστα για όλους μας! Μας έκαναν περήφανους γιατί όλοι τους σχεδόν πέτυχαν τους στόχους τους,είναι και είμαστε ευχαριστημένοι και περιμένουμε με λαχτάρα να τους δούμε να ξεκινάν το καινούργιο κεφάλαιο της ζωής τους...!!
Μιλάω,ίσως,συχνά γι'αυτά τα παιδιά αλλά είναι η πρώτη μου χρονιά στο φροντιστήριο,ήταν τα πρώτα παιδιά που είχα και τα λάτρεψα...έχω δεθεί με αρκετά απ'αυτά και κυρίως έχω αποκτήσει έναν πανέμορφο 18χρονο γιό που είναι ολόοοοοιδιος εγώ!!To καμάρι μου!! :D
  Τα μαθήματα έχουν ξεκινήσει και πάλι εδώ και καιρό,έχουμε καινούργια παιδιά πλέον και ευελπιστούμε να έχουμε μια υπέροχη χρονιά,όπως ήταν και η περσινή!!Αλλά το γεγονός ότι το επόμενο break μας από την δουλειά θα είναι στις 28 Οκτωβρίου είναι ένα θέμα που πονάει!! Οπότε ας συνοψίσουμε το καλοκαίρι μου...

  Λοιπόν,έχουμε και λέμε...θα χρειαστώ γυαλιά μυωπίας μετά από τόσο διάβασμα,ένα καινούργιο συκώτι μετά τα κοκταίηλς και ένα εισιτήριο για Λονδίνο άμεσαααα!! :p
   
  Όχι,ας σοβαρευτούμε...ήταν άλλο ένα καλοκαίρι γεμάτο...γέλιο,χαρά,νεύρα,βαρεμάρα,χορό,τραγούδι και έρωτα...λίγο κρασί,λίγο θάλασσα και το αγόρι μου που λεν!! Τώρα τα κεφάλια μέσα για έναν δύσκολο όπως προβλέπεται χειμώνα...με πολύ διάβασμα,πολλές φωνές,πολλά meetings στην δουλειά,αρκετά νεύρα και πονοκέφαλο...αλλά και με καινούργιες χαρές και τρέλες..γιατί δεν λείπουν ποτέ από την ζωή μας!!

Θα το πω λοιπόν και ας με βρίσετε...ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...για μένα ξεκίνησε ήδη και απ'ότι φαίνεται θα είναι ένας ποοοοολύ ενδιαφέρον χειμώνας!!Φιλιάαααα!!

  In conclusion...my summer song!! xD



Let me see you dance...!!!



 


Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Στάσου λίγο...

1 σχόλια

Μία κιθάρα και 2 φωνές που γίνονται ένα...στιγμές μαγικές που δεν τις αλλάζω για τίποτε άλλο στον κόσμο...Σ'ευχαριστώ που έχεις τον τρόπο να με γεμίζεις...



Για στάσου λίγο μείνε εδώ, να κοιταχτούν τα βλέμματά μας
καινούρια γη κι έναν Θεό να βρω για να στηρίξω τα όνειρά μας
για στάσου λίγο πάρ’ το αλλιώς, γίνε λιγάκι ειλικρινής
είμαι λιγάκι δύσπιστος, μου λες, μα εσύ δεν ξέρεις ν’ ανοιχτείς
για στάσου λίγο μη μουτρώνεις, δε σου γκρινιάζω να χαρείς
μάθε λίγο να υποχωρείς, νιώθει η καρδιά μου τόσο μόνη

Έλα να γίνουμε ένα, φωτιά στα φρένα
μην το κάνεις θέμα που στο ζητάω
γιατί χωρίς εσένα, ζωή σαν ψέμα
δεν θέλω άλλο με μέτρο να σ’ αγαπάω

Για στάσου λίγο, τι φοβάσαι; Παλιές αγάπες μη κοιτάς
το παρελθόν σου σε τρομάζει, μα εγώ είμαι εδώ για να γελάς
Μπορείς να κλάψεις και αν θες γι’ αυτά που χάσαμε οι δυο μας
όταν μαλώνουμε λεπίδες οι στιγμές, μετρώ στιγμές στο θάνατό μας
Δύο αντίθετες φωνές, συγκρουόμαστε μες στο θυμό μας
μα σ’ αγαπάω και μ’ αγαπάς κι έτσι κυλάει τ’ όνειρό μας

Έλα να γίνουμε ένα, φωτιά στα φρένα
μην το κάνεις θέμα που στο ζητάω
γιατί χωρίς εσένα, ζωή σαν ψέμα
δεν θέλω άλλο με μέτρο να σ’ αγαπάω

Και αν σου φάνηκαν αυτοί οι μήνες πιο “της πλάκας”
και αν φέρθηκα λιγάκι σαν μα.. άλλον εσύ,
τώρα είσαι αλλού, είσαι αλλού, καρδιά μου…

Ασ’ τους κανόνες σου, σου τρώνε τα χρόνια σου
και χάνεις τη στιγμή και τώρα εσύ
σ’ άλλον μιλάς και άλλον φιλάς, όπως σ’ το ‘μαθα εγώ
μπροστά να κοιτάς, μια φορά μου ‘χες πει

Πολλές υποσχέσεις, λόγια μείναν μισά
μη πεις ποτέ, πες μόνο ένα “ξανά”
πως ίσως μια μέρα, μια μέρα θα ‘ρθείς
θ’ αφήσεις τα πάντα, κοντά θα σταθείς
θα μ’ αγγίξεις, και σα φλασάκι εμείς δυο εραστές
αμήχανοι τρόποι, κλεφτές ματιές
στο ίδιο το μέρος, την πρώτη φορά
θα πίνω μια κόκα κι εσύ σκέτη βότκα, ξανά

Πώς άλλαξες τόσο; Πώς άλλαξα εγώ;
Πώς άλλαξα λόγια σε ένα λεπτό;
Μου είπες “λυπάμαι, έτσι ζω κι αγαπώ”
σ’ αγκάλιασα τόσο, τα δάκρυα βουνό

Μου λείπεις ακόμα, η ψυχή άδειο στρώμα
μα εσύ σ’ άλλο σώμα ξεχνιέσαι αγκαλιά
Η αγάπη σου στάζει αέρα και μπάζει
μα όλα τα αλλάζει η γλυκιά σου ματιά.

Σε ξέρω ακόμα, μου ντύνεσαι επώνυμα
κουσούρια όλα μόνιμα, μη πίνεις άλλο, κάτσε φρόνιμα!
Και τώρα φοβάμαι μη με ξεχάσεις,
αν με δεις κάπου, άραγε θα προσπεράσεις;

Τόσο καιρό μακριά απ’ τη ζωή σου
η αγκαλιά σου, η πιο ωραία φυλακή σου
να κλειστώ, να σκάσω, λίγο να ξεχάσω
να μείνει και ο νους για λίγο ανάπηρος

Μου λες είμαι άπειρος και λίγο… ανάποδος
πολύ αντίλογος, κομμάτι αμφίβολος
μα εγώ σ’ αγαπάω κι αν αυτό δεν σου φτάνει
μάθε, λοιπόν, πως με έχεις ξεκάνει

Το βράδυ κοιμάσαι, μ’ αποφεύγεις, φοβάσαι
και όλο στο ίδιο βαρετό σκηνικό
στο κρεβάτι δυο ξένοι, ερωτευμένοι, χαμένοι
σε στυλ “δεν βαριέσαι”, ερωτικό, φιλικό
κι έχεις την τάση να με λυτρώνεις
γιατί ό,τι αγαπάς μετά το σκοτώνεις
φοβάσαι τα πάντα κι εγώ προστασία
ποιος είναι ο θύτης και ποιος η λεία;

Και φτάνει το τέλος, το χέρι σου βέλος
μου δείχνει το δρόμο, μια έξοδο απ’ τον πόνο
φεύγοντας κλείσε τη πόρτα
μα κι αν ήτανε λάθος, ξέρεις κατά βάθος…
σ’ αγαπάω μόνο εγώ, μόνο εγώ…
στάσου λίγο μη φεύγεις… μη φεύγεις… μη φεύγεις… μη…

....μου λείπεις...


Νίκος Μερτζάνος

 
Copyright © Res Nullius
Blogger Theme by BloggerThemes | Theme designed by Jakothan Sponsored by Internet Entrepreneur